شازده کوچولوی همیشه سبز ما....کجایی که ببینی رفتنشو....کجایی ببینی بعد رفتنش چی به سر زمینی ها اومد....اون پرواز کرد شازده! ما هنوز باورش نکردیم....شازده تو هم تنها شدی....نشدی؟؟
تو الان موندی بین موندن و رفتن...شازده ی من! برو...دیگه بر نمی گرده...
اومدنش مث تو اتفاقی بود ولی رفتنش بی مقدمه.....شازده ی نازنین.....ما همگی منتظرشیم.....گرچه این انتظار بیهودست ولی ... شاید نوری از آسمون بتابه و بیاد..... شاید اصلا اینا همه اش خواب باشه....شاید.....شاید....
ولی...شازده ی من!! تو برو...اینجا جایی نیست که تو بمونی...تو زمینی نیستی .... مثل اونی که الان دیگه نیست......برو به سلامت شازده کوچولو!
من اگر در این جا سعی می کنم او را توصیف کنم برای این است که فراموشش نکنم
جای تاسف است که دوست فراموش شود......
---------------------------------------------------------
به میخواره که صُمبُکم پشت یک مشت بطری خالی و یک مشت بطری پر نشسته بود گفت: -چه کار داری میکنی؟
میخواره با لحن غمزدهای جواب داد: -مِی میزنم.
شهریار کوچولو پرسید: -مِی میزنی که چی؟
میخواره جواب داد: -که فراموش کنم.
شهریار کوچولو که حالا دیگر دلش برای او میسوخت پرسید: -چی را فراموش کنی؟
میخواره همان طور که سرش را میانداخت پایین گفت: -سر شکستگیم را.
شهریار کوچولو که دلش میخواست دردی از او دوا کند پرسید: -سرشکستگی از چی؟
میخواره جواب داد: -سرشکستگیِ میخواره بودنم را.
شازده کوچولو.....
گلها گفتند: -سلام.
شهریار کوچولو رفت تو بحرشان. همهشان عین گل خودش بودند. حیرتزده ازشان پرسید: -شماها کی هستید؟
گفتند: -ما گل سرخیم.
آهی کشید و سخت احساس شوربختی کرد. گلش به او گفته بود که از نوع او تو تمام عالم فقط همان یکی هست و حالا پنجهزارتا گل، همه مثل هم، فقط تو یک گلستان! فکر کرد: «اگر گل من این را میدید بدجور از رو میرفت. پشت سر هم بنا میکرد سرفهکردن و، برای اینکه از هُوشدن نجات پیدا کند خودش را به مردن میزد و من هم مجبور میشدم وانمود کنم به پرستاریش، وگرنه برای سرشکسته کردنِ من هم شده بود راستی راستی میمرد...» و باز تو دلش گفت: «مرا باش که فقط بایک دانه گل خودم را دولتمندِ عالم خیال میکردم در صورتیکه آنچه دارم فقط یک گل معمولی است. با آن گل و آن سه تا آتشفشان که تا سرِ زانومَند و شاید هم یکیشان تا ابد خاموش بماند شهریارِ چندان پُرشوکتی به حساب نمیایم.»
رو سبزهها دراز شد و حالا گریه نکن کی گریهکن.