کنزو تانگه Kenzo Tange

[M I N A]

​

نام	کنزو تانگه
تاریخ تولد	4 سپتامبر 1913
محل تولد	اوزاکا
تاریخ مرگ	22 مارس 2005
محل مرگ	توکیو
ملیت	ژاپن

فعالیت ها​

برخی پروژه‌های معروف ​	:: طرح جامع کنزو تانگه برای خلیج توکیو :: موزه صلح ژاپن :: کاتدرال سنت ماری
جایزه معروف​	:: جایزه معماری پریتزکر (۱۹۸۷)

کنزو تانگه متولد ‌١٩١٣ در اوزاکا ژاپن که علاوه بر به‌جای گذاردن شاهکارهای معماری فراموش نشدنی و تحسین برانگیزی در قرن بیستم، تزها و پیشنهادات کاملا نویی را در عرصه طراحی شهری نیز ارایه کرده، تلاش خلاقانه و ثمربخشی را برای پیوند دادن سنت ژاپنی و نوجویی مدرن به نمایش گذارده است.

او سال‌ها به تدریس معماری و طراحی شهری در دانشگاه توکیو و دیگر دانشگاهای دنیا اشتغال داشته و معماران سرشناسی همچون آراتاایسوزاکی و کیشو کوروکاوا از دانشجویان آتلیه تانگه بوده‌اند.

کنزو تانگه در سالهای قرن بیستم در پنج قاره جهان فعال بوده است؛ طرح بنای صلح یادبود فاجعه هیروشیما و پارک و ساختمانهای ملحق بدان (مسابقه ‌١٩۶۴) در مکانی که در ششم اوت ‌١٩۴۵ انفجار نخستین بمب اتمی را به خود دید، از نخستین پروژه‌های کنزو تانگه است.

او در پلان توسعه شهر توکیو (‌١٩۶٠)، تغییر و گسترش شهر را به مثابه مشخصه اصلی طراحی شهری خود در امتداد خلیج‌ها پیشنهاد کرده است. اما مشهورترین اثر او بی‌تردید سالنهای المپیک ‌١٩۶۴ توکیو (‌١٩۶٠) است.
این سالنها دارای آوازه جهانی هستند و در هنر ژاپنی به مثابه ابتکاری که در سنت ملی ثبت گردد جای گرفتند.

تانگه طرحهای به انجام نرسیده‌ای هم در تهران داشت؛ برج‌های سه‌قلوی مسکونی هتل ‌٧٠٠ اتاقه (در تقاطع بلوار کشاورز و خیابان حجاب فعلی) و مجموعه شهری در تپه‌های عباس‌آباد (همزمان با ارایه طرحهای پیشنهادی توسط لوی کان و سپس ارایه طرح مشترک به درخواست کارفرما) از آن جمله‌اند که هر سه در سال ‌١٣۵٣ / ‌١٩٧۴ ارایه شده‌اند.

 

[M I N A]

کاتدرال سنت ماری ـ کنزو تانگه

کاتدرال سنت ماری ـ کنزو تانگه

کاتدرال سنت ماری در توکیو یکی از بهترین نمونه های معماری مدرن ژاپن است که توسط کنزو تانکه (اولین معمار ژاپنی که جایزه پریتزکر را دریافت کرد) طراحی و ساخته شده است. طرح این پروژه ، طرحی بین مدرنیسم و متابولیسم ، آبستره و سمبلیک، نمای صاف –براق و فضای داخلی خشن و تاریک و به زبان سا ده تر طرحی بین شرق و غرب قلمداد میشود. به جرات میتوان گفت که این کاتدرال یکی از نمونه هائی است که به زمان خاصی تعلق ندارد. پیش زمینه : اولین کاتدرال توکیو در دوران نئوکلاسیک (سال ۱۸۹۹)از چوب ساخته شد، (هنوز تعدادی از این نمونه کلیساها در ژاپن است مانند کلیساهای شهر ناگاساکی یا میجی مورا ). این کلیساها قبل از سال ۱۹۲۰ که تبدیل به یک کاتدرال شوند ، در واقع شبیه کلیساهای کوچک رستنگاههای مبا لغ مذهبی فرانسوی بودند. در آن زمان عبادت کنندگان برای از ورود به کلیسا باید کفش های خود را در میآوردند (مانند وقتی که میخواستند وارد معبد بودا شوند). در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ این کاتدرال به کلی ویران شد.

​

​

در سال ۱۹۶۶ مسابقه ای برای طراحی کاتدرالی جدید پایه گذاری شد که نهایتا طرح کنزو تانکه کهشامل مشخصه های کلیساهای قرون وسطی اروپائی را در بر میگرفت ، برنده شد. کنزو تانکه میگوید: "بعد ازآنکه کلیساها(کلیساهای اروپائی ) فضاهای با عظمت و برخواسته بر فراز آسمان را در نمای بیرونی و همزمان با آن با فضای رمز آلود و جادویی را در داخل دارا بودند ؛ من سعی کردم در این کلیسا فضای جدیدی را بوجود آوردم که همه ی مشخصه های اینگونه کلیسا ها ،ازعظمت شکوهشان با کشیدگی به سوی آسمان گرفته تا فضای رمز آلود داخلی را ، دارا باشد.که نهایتا این کاتدرال ، ۱۵،۰۹۸ مترمربعی و با گنجایش ۶۰۰ صندلی در سال ۱۹۶۳-۶۴ ساخته شد. موقعیت :یکی از مواردی است که در مورد کلیسا مرا مجذوب میکند کاراکتر "منزوی کلیسا" است. مخصوصا در مقایسه با کاتدرال های دیگر کاتولیک در اروپا، آمریکای لاتین و خود آسیا (منظورم فیلیپین است) ، و برخلاف سنت مرسوم غربی، در مقابل ورودی کاتدرال، میدان یا فضای عمومی باز وجود ندارد.

تصویر ۲: کاتدرال سنت ماری در توکیو​

​

کلیسا در کنار یک بزرگراه و در پشت ساختمان های دیگر واقع شده است که فقط میتوان سایز و مقیاس فوق العاده اش را از پل پیاده مجاورش مشاهده کرد. شاید بتوان گفت که این کاراکتر برگرفته از کاراکترمنزویِ بسیاری از معابد ژاپنی و شاید اندک رابطه ای با نقش کلیساهای کریستین در زندگی روزانه ژاپنی ها داشته باشد(چون فقط ۱% از کل جمیعت ژاپن کریستین هستند). پروژه: این کلیسا مانند بسیاری از کلیساهای قدیمی کاتولیک پلان صلیبی شکل دارد. بازو های این صلیب به ترتیب ۵۵.۵ و ۴۰ متر هستند. در تضاد با آنچه که در غرب میبینیم، تانکه شیب بازوهای صلیبی این کلیسا را تا ارتفاع ۳۴.۴ متر بالا برده است. طرح بندی پلان این کلیسا ، الماس گون است که گوشه های آن به رئوس صلیب که دارای ۸ منحنی (که مخروط هایپربولیک نام دارد)است، متصل میشوند. در این مرحله ، تلاش معمار برای تبدیلِ ساختمان به ساختمانی یادمانی با بکار بردن از بتن و سازه فولادی برای این منحنی ها به وضوح قابل درک است.( مشابه استادیم ورزشی المپیک توکیو در سال ۱۹۶۴ که تقریبا همزمان با ساخت این کاتدرال بود). در واقع این تکنیک قبلا در ساختمان های لوکوربوزیه مانند "مجمع قانونگذاری چاندیگار " بکار بسته شده بود.


در حالیکه نمای خارجی فلزی این ساختمان مخصوصا در روزهای آفتابی تابستانی چشم ها را به خود جلب میکند ، فضای داخلی با بافت و رنگ بتن اکسپوز خشن خودنمائی میکند. این شیوه که مشابه کانسپت ژاپنی "وبی سابی" است که حس رضایت و نهایت زیبائی مربوط به چیزهای اکسپوزد را بیان میکند در کار بسیاری از معماران دیگر مانند موزه نور تادو آندو دیده میشود. بتن اکسپوز ، سمبل کانسپت مذهبی است. در این ساختمان معمار سعی کرده که قدرت ماورائی را در لوای فرم تندیسگونه ای به تصویر بکشد. دیوارهای بتنی در محل تلاقی اشان نمایش درماتیکی از نوری که از پنجره های بالاترین نقطه کلیسا واز اطراف پلان صلیبی شکل به درون می تابد را به نمایش میگذراند . (مانند استفاده مشابه از نور توسط رافائل مونیو در کاتدرال لس آنجلس). زیباترین جذابیت کلیسا، فضایی تندیسوارانه و به یادماندنی آن است. دربعضی از مراسم ها ، نورپردازی و شوی موزیک به فضای جذاب داخلی کلیسا اضافه میشود که زیارت کنندگان تجربه ای استثنائی را تجربه میکنند.

​

تصویر ۳: کلیسای اورا در ناگاساکی (کلیسای کاتولیک )

​

​

تصویر ۴: پروسه اجرائی سازه ی بزرگ بتنی کلیسا

​

​

تصویر ۵: محل قرارگیری کلیسا

​

​

تصویر ۶ : نقشه محل قرارگیری کلیسا

​

​

تصویر ۷: کاتدرال سنت ماری در توکیو

​

​

تصویر ۸: یکنواختی و درخشندگی نمای خارجی

​

​

تصویر ۹: فضای داخلی کلیسا

​

​

تصویر ۱۰:بافت خشن بتن اکسپوزد و بیان عقاید وابی سابی

​

​

تصویر ۱۱: جزییات محل تلاقی

​

​

تصویر ۱۲: جزییات محل تلاقی

​

​

تصویر ۱۳: خلق نور، حجم و بافت توست تانکه در فضای داخلی کلیسا

​

​

تصویر ۱۴: تاثیر نور در سالن کلیسا

​

​

تصویر ۱۵: پاکی و خلوص ایجاد شده توسط نور

​

​

تصویر ۱۶: کپی مجسمه میکلانژ "لاپیتا "

​

تصویر 18: نورپردازی داخل کاتدرال

​

​

تصویر 18: نورپردازی داخل کاتدرال

​

​

تصویر 19: نورپردازی داخل کاتدرال

برگرفته از سایت مرجع معماران

​

 

[M I N A]

ساختمان متروپلیس توکیو ـ کنزو تانگه

ساختمان متروپلیس توکیو ـ کنزو تانگه

این ساختمان از ترکیب 3 سازه ساخته شده است ، که هرکدام یک بلوک شهری را به خود اختصاص داده اند. بلندترین و برجسته ترین آنها ساختمان اصلی ... Tokyo Metropolitan no-1 است که 48 طبقه بلندی دارد و در طبقه 33 به دو بخش تقسیم شده است، این ساختمان همچینین شامل 3 طبقه زیرزمین است. طراحی ساختمان (که قرار بود به یک تراشه کامپیوتری شبیه باشد!) توسط کنزو تانگه بوده است.
این ساختمان در سال 1991 به اتمام رسیده است با هزینه (حدود ا میلیارد دلار آمریکا) از پول عمومی . "Tax Tower" نام مستعار محبوب برای این برج است!
دو ساختمان دیگر ، ساختمانهای 8 طبقه (با یک طبقه زیرزمین) و ساختمان 37 طبقه با 3 طبقه زیرزمین هستند.

برگرفته از سایت مرجع معماران
​

 

[M I N A]

ورزشگاه ملی یویوگی ـ کنزو تانگه

ورزشگاه ملی یویوگی ـ کنزو تانگه

ورزشگاه ملی یویوگی (YoYogi) یکی از ساختمان های معروفِ معمار ژاپنی، کنزو تانگه است که برای المپیک ۱۹۶۴ در توکیوساخته شد. این طرح آیرودینامیکی و اِلمانی ، تبدیل به آیکُن پایتخت ژاپن و بنچ مارکی برای جنبش متابولیست گردید و بدین ترتیب سبک طراحی تانکه را از سبکهای بین المللی جدا کرد . وقتی ساخت این مجموعه به اتمام رسید ، بعنوان یکی از بزرگترین سقف معلق جهان شناخته شد .

امروزه بعد ازگذشت ۵۰ سال از ساخت این مجموعه ، هنوزاین ساختمان به خوبی پابرجاست. این مجموعه از دو ساختمان تشکیل شده است . در کشوری که مدام در خطر تهدید باد و زلزله های ویرانگر است ، هر دو ساختمان با سازه ی قوی و طرح ابتکاری که دارند و با استفاده از تکنولوژی روزآن زمان ؛ در عین ناباوری همچنآن پابرجاهستند . مروری بر گذشته ی ژاپن : ژاپن بعد ازشکست در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ و اشغال آمریکایی ها (به رهبری مک آرتور ) به ویرانه ای تبدیل شده بود. هرچند، جهآن درحیرت مانده بود که ژاپن چگونه کمتر از ۲۰ سال بعد ازبمباران اتمی، توانست المپیک توکیو را در سال ۱۹۶۴برپا کند؛ و آنچه بیشتر تحیرانگیز بود ، چگونگی کیفیت و ابتکار زیرساختهای فوق العاده ی طراحی این پارک ورزشی بود که توسط کنزو تانکه طراحی شده بود. تانگه (۲۰۰۵-۱۹۱۳ ) یک شخصیت مهم در معماری مدرنِ ژاپن است.

وی شدیدا تحت تاثیر لوکوربوزیه بوده و استادِ استفاده و کاربرد از بتن مسلح بوده ودر بسیاری از کارهایش از این متریال استفاده کرده است. پروژه های شهری اش ( مانند برنامه ریزی ساخت و سازمجدد هیروشیما، یابرنامه ریزی الحاقی توکیو ) او را به معماری شاخص در جهان تبدیل کرد که جایزه های بسیاری از جمله جایزه ی پریتزکر را از آنِ خود کند . مکان: این ساختمان در منطقه شیبویا واقع شده است. این مجموعه که به نام مجموعه ی ورزشگاهی یویوگی مشهور است، براساس نام پارکی را که در آن واقع شده است نامگذاری شده است . در مقابل این مکان ، فضای سبز وسیعی است که معبد معروف شینتو( متعلق به امپرور می جی) در آن قرار دارد.همچنین این مجموعه در نزدیکی ایستگاه ها راجوکوجائی که بیشتر ژاپنی ها اغلب با لباس های عجیب و غریب در آن حضور میابند.

هر دو ساختمان ورزشگاه ، برروی سکویی که منظر سازی شده ،واقع شده اند . در واقع ، این مجموعه با آنکه فرمی کاملا برجسته ازسطح زمین دارد ،از لحاظ بصری آنچنان با محیط اطرافش در تعامل است که گویی سقفهای معلق ، فضا و پارک اطرافشان را خلق کرده اند . کانسپت: سقف های شاخص هردو استادیوم دارای یک گونه از زبان معاصر و یک ساختار از سازه ای مشابه میباشند: هر دو سقف توسط دو کابل فلزی ، معلق نگه داشته شده اند.

آکس هر دو در جهت اصلی نقشه ی طرح یعنی در راستای غربی- شرقی سازمان دهی شده اند. استادیوم اصلی: این استادیوم ظرفیتی برابر با ۱۰۰۰۰ نفردارد که مسابقات شنا، بازی های هاکی و بسکتبال در آن برگزار میشوند. فضای مذکور بصورت متقارن سازماندهی شده است. جایگاه نشستن که در سمت شمال و جنوب قرار دارند ، بر جهت گیری غربی- شرقی هر دو عنصرِ سقف و موقعیت ورودی، تاکید میکند. سازه: کانسپت سازه یک ستون فقرات اصلی است که از دو کابل فولادی با قطر ۱۳ اینچی تشکیل شده که از دو انتهای سازه به دو دال بتنی بزرگ متصل شده اند. کابل ها بصورت منحنی سهمی با نام تخصصی منحنی زنجیری هستند که از طناب های کوچکتر و نازکتر بصورت عمود بر کابل های اصلی قرار گرفته اند تا سقفی مشابه سقف چادری را تشکیل دهند .

سقف جایگاه تماشچیان انحنای متفاوتی با کابل ها دارند یکسری از آنها بصورت مقعر و بقیه بصورت محدب است که مجموعه از این عناصر در کنار یکدیگر ، سازه ی سقفی زیبا و منحصر بفردی را بوجود آورده اند. این نوع شکل گیری (ترکیبی از سهمی و هزلولی ، با نام تخصصی هزلولی سهمی وار) از تمام زوایا متنوع و متفاوت بنظر میرسند. تانکه مشابه این روش را در "مقبره سادل در پارک پیس هیروشیما" استفاده کرده است.

نما: کنزو تانگه از فاصله بین دو منحنی مذکور استفاده کرد تا یک مسیر دسترسیِ با ابهتِ مثلثی شکل را بوجود آورد که علیرغم داشتن مقیاسی عظیم ، به ساختمان حس سبکی و رهایی دهد. هر دو مسیر دسترسی دارای چهار راهها و میدانهایی هستند اند که از بقیه پارک ، بوسیله یک آتریوم کوچک متمایز شده است. جزییات دیگری که از لحاظ بصری ، سازه را سبک نشان میدهد ،طره های زیبای جایگاه تماشاچیان است که احساس شناور بودن ساختمان را القا میکند.همچنین این جایگاه ها بازشوهایی دارند که به صورت ریتمیک سازمان دهی شده اند.

ریتمی مشابه این ریتم در ورودی مجموعه، جایی که سازه V شکل در سایزهای مختلف با روشی پویا اجرا شده اند، دیده میشود. همچنین این قابل توجه است که ، سقف این مجموعه ، هرچند ازتکنولوژی روز را استفاده کرده است اما همچنان عناصر معماری سنتی ژاپنی (مخصوصاعناصری مانند سقف معبد شینتو) را دارا است .

در واقع ، اولین ساختمان تانگه که در طول ۲۹ سال عمر آن" نماد یادبود معبد ایسِ" را نشان میدهد. تانگه از بتن، فلز و فولاد ، و مصالح متداول بروتالیستیِ اواسط دهه ی ۶۰ را یا بصورت اکسپوزد (Exposed ) بکار برده و یا از خصوصیات مشابه آن ها به منظور دستیابی به فرم های تندیس وارانه و پویا استفاده کرده است . داخل ساختمان: تانکه از فضای بین دو قوس منحنی زنجیری بمنظور ورود نور آسمان به داخل ساختمان استفاده کرد. با این شیوه حال و هوای دراماتیکی را در این فضا بوجود آورده است .

تانکه مشابه این سیستم را در" کاتدرال اس تی مری توکیو" استفاده کرده است. استادیوم ثانویه: این باشگاه ظرفیتی برابر با ۵۳۰۰ نفردارد که ورزش های ثانوی در آن برگزار میشود. فضای ساختمان در اطراف دو دایره ی مختلف المرکز شکل گرفته است، که این سبب بزرگتر شدن بعضی از جایگاه ها از دیگر جایگاهها شود. برخلاف استادیوم اصلی ، این استادیوم فقط یک ستون سازه ای و یک ورودی دارد.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

برگرفته از سایت مرجع معماران
​

 

[M I N A]

طرح جامع کنزو تانگه برای خلیج توکیو

طرح جامع کنزو تانگه برای خلیج توکیو

همیشه تلاشم را معطوف غور در معماری و شهرها از چشم اندازی تکنیکی، اجتماعی و انسانی نموده ام. با نگاهی به تاریخ بلند معماری متوجه می شویم هر عصری در قامت سبکی کاملا مخصوص به خود به بیان امده. سبک، بیان تکنلژی ساخت و ساز و حیات اجتماعی عصری خاص است، سیستمی متشکل از کلیت عناصر زیبایی شناسانه ان عصر. با ظهور کارکردگرایی و مدرنیسم، ایده [ئلژی] طراحی عناصر تزیینی را به حاشیه راند، سبک را طرد کرد و زیبایی شناسی و دیگر مسائل مبتلا به روح و جان انسان را به فراموشی سپرد، و تمامی این ها را زیر نام کارکردگرایی محقق ساخت. شیفتگان معماری مدرن به واقع روح و جان را فراموش کردند و به گمان من هنوز از این خواب برنخاسته اند.

اما در جامعه اطلاعاتی امروز، نهایتا توانسته ایم نه تنها به ارزش چیزهای مادی که به ارزش ذاتی ان ها نیز دست یابیم. به گمان من اکنون زمان اغاز بسط یک سبک جدید است، سبکی بازتاب دهنده شرایط جامعه امروز، که پاسخی باشد بر روح و جان انسان امروزی و بر قوام اگاهی از نظام زیبایی شناسی تدقیق شده باشد. ما باید هـَـمِ مان را معطوف گرداوردن تمام سبک هایی کنیم که معماری مدرن به حاشیه راند و این اصلا به معنای هیبردازیسیون ساده ای که بر قرار ان تکه های ارایش یافته ای از گذشته و اینده را در هم می امیزند نخواهد بود، که شرق و غرب و میراث فرهنگی شان به تنهایی برای تزریق بیانی متناسب با وضع موجود کافی اند. من به دنبال یافت سبکی نو، متناسب با مختصات قرن 21 ام می باشم، سبکی فراخور حال و اینده مان و برامده از فهم، پژوهش، بازکشف و اگاهی نوزایی شده و شفافی متناسب با لحظه حال و منزلت و موقعیتش در تاریخ تمدن. ما امده ایم تا به خلق معماری ای با مطلوبیت بیشتر و متناسب با روح و جانمان همت گماریم.

​

​

برگرفته از سایت مرجع معماران
​

 

[M I N A]

مرکز صدا و سیما و مطبوعات شیزوکا ـ کنزو تانگه

مرکز صدا و سیما و مطبوعات شیزوکا ـ کنزو تانگه

​
	معماری امروز به بی ارزش کردن خودش گرایش پیدا کرده است، تا (اعضای جامعه) خودشان را در غالبی بنگرند که کسی بیش از یک شهروندِ عادی، بدون هیچ قدرتی به منظور بازسازی آینده نیستند " . کنزو تانگه ​ پروژه مرکز صدا و سیما و مطبوعات شیزوکا در سال 1967 ساخته شد و نتیجه اولین تحقق درک خاص تانگه از تفکر متابولیسم است که به شکلی ارگانیک رشد سازه ای اش را تحت تاثیر قرار داده است؛ همان اندیشه هایی که در سال های 1950 گسترش یافته بود . این پروژه بیش از اهمیتش در زمینه پیشنهاد ساختمانی با این سطح اشغال کوچک عمل کرد و در حقیقت تانگه مفاهیم این سبک متابولیسم جدید را در معماری و طراحی شهری به همان شکلی نگاه داشت که در دوره بعد از جنگ جهانی دوم شایع شده بود . مرکز صدا و سیما و مطبوعات شیزوکا در ناحیه گینزای توکیو ساخته شد و همین موقعیت قرار گیری، به تانگه فرصت داد تا ایده آل های متابولستی اش را عینیت بخشد، همان ایده آل هایی که برای یک تیپولوژی شهری جدید شناخته شده بودند و پروژه می توانست قائم به ذات خودش، به طریقه ای ارگانیک، بومی و متابولیک باشد . سایت کوچک و مثلث شکلی با مساحت 198 مترمربع، تانگه را به طراحی یک ساختار عمودی، تشکیل شده از یک هسته زیربنایی اصلی هدایت کرد که می توانست در غالب یک مگا استراکچر شهری گسترش یابد ( معمار متابولیست ژاپنی، فمهیکو ماکی این شیوه را ابداع کرده بود ) در جایی که تعداد در حال رشدی از کپسول های پیشرفته ای می توانستند به هم اتصال یابند . این هسته زیربنایی استوار یک استوانه با قطر 7.7 متر و ارتفاع 57 متربود که شامل فضاهایی همچون راه پله ها، دو آسانسور و همچنین یک آشپزخانه و سرویس های بهداشتی در هر طبقه بود . این هسته به شکل یک محور دسترسی برای واحد های اداری مدولار به حساب می آید، در حقیقت همان پایه شیشه ای و استیل مکعب های 3.5 متری بود که هسته اصلی بر اضلاعش به شکلی یک در میان، نقطه گذاری شده بود . تمام سیزده دفتر اداری منفرد در پنج گروه از دو تا سه مودول متفاوت چیده شده بودند که به شکلی متقارن به تیر اصلی متصل بودند . بالکن ها در شکاف میان گروه ها شکل می گرفتند که به یونیت های آینده اجازه می داد تا به هم اتصال یابند ، ایده ای که هیچ گاه عینیت نیافت . سازه امروزی دارای همان مقدار یونیت هایی است که در ابتدای کار در سال 1967 بر پا شده بود و در آخر نگرش متابولیست تانگه برای مگااستراکچرهای پیش ساخته و بازتولید شده ی شهری هرگز تکمیل نشد . ایده آل های یوتوپیایی متابولیسم در دوره بعد از جنگ جهانی دوم ژاپن بیرون آمدند، همان زمانی که شهرهای بمب زده ی این کشور در جهت اقتصادِ سریعِ در حال رشدی بازسازی و هدایت می شد . تانگه در غالب مرشد این گروه و بیش از یک عضو اداری گروه بود بلکه کسی بود که مفاهیم این جنبش را در کنگره سیام سال 1959 ارائه کرد، مفاهیمی که تانگه و شاگردانش بعدا به عنوان مهمانان اِم آی تی بسط و گسترش دادند . مایفست گروه با عنوان متابولیسم : پیشنهادی برای شهرسازی جدید در سال 1960 منتشر شد و با این پاراگراف آغاز می شود : " متابولیسم نام گروهی است که در آن هر یک از اعضا چیزی بیش از طراحی دنیای پیش روی شان در میان این طراحی ها و مثال های واقعی پیشنهاد می کنند . ما جامعه انسانی را به شکل فرایندی حیاتی ـ گسترش متداومی از اتم تا (شکل گیری ) ابر ـ می نگریم . دلیل آن که چرا ما از کلمه ای بیولوژیکی ـ متابولیسم ـ استفاده می کنیم آن است که ما باور داریم، طراحی و تکنولوژی باید یک مفهوم (صریح) جامعه انسانی باشد . ما به دنبال قبول متابولیسم به عنوان روندی طبیعی حرکت نمی کنیم ولی تلاش می کنیم که به گسترش فعال متابولیکیِ جامعه مان از طریق پیشنهاد هایمان بپردازیم . " به غیر از تمام ایده آل های تئوری باقیمانده متابولیسم ها باید گفت پروژه های اجرا نشده شان، همچون " شهر برجی شکل " به اندازه پروژه های ساخته شده شان همچون اکسپو 1970 در اُساکا یا پروژه برج کپسولی ناکاتین (1972) بر تعداد بیشماری از معماران در شرق و غرب تاثیر بسیاری گذاشت که شامل تاریخدان رِینِر بانهام و گروه آوان گارد انگلیسی آرشیگرام هم می شود .

برش پروژه

پلان زیرزمین

پلان تیپ طبقات

شهرهایی در آسمان ـ طراحی اراتا ایسوزاکی ـ 1960 منبع : اتووود

 

[M I N A]

موزه صلح ژاپن ـ کنزو تانگه

موزه صلح ژاپن ـ کنزو تانگه

تصویر 1 ​
	صبح زود ششم آگوست ۱۹۴۵ بود. این شهر از اوایل دوران میجی(۱۸۶۸) رشد سریعی داشت و به یک شهر تجاری معروف بود. مخصوصأ آن قسمت از شهر که بین رودخانه هونکاوا و موتویاسوبود و بعنوان قلب اقتصادی شهر محسوب میگردید. از زمان های خیلی دور، اکثر ساکنان آن(۳۵۰۰۰۰نفر) که در میان آنها افراد غیر بومی از جمله چینی و کره ای بودند، اقدام به احیای شهر کرده تا شور و نشاط زندگی را وارد خیابان های این شهر کنند . با افزودن اهمیت به این شهر، پایگاههای ارتشی هم در آن قرار گرفت. اماعلیرغم پایگاه ارتشی بودنش ، هیچگاه این شهر تا آن زمان تحت بمباران قرار نگرفته بود. ساعت ۸:۱۵ صبح، هواپیمای بمب افکن B­29 بنام Gay Enola ، اولین بمب اتمی تاریخ را بر خاک هیروشیما با نشانه گیری برای زدن " T " که محل تقاطع پل روی رودخانه ی هونکاوا و موتویاسو بود پرتاب کرد. این دستگاه "پسر کوچک" نام داشت و فقط ۳ متر طول و وزن آن کمتر از ۴ تن بود که در ارتفاع ۵۸۰ متر بالاتر از سطح زمین منفجر شد. اما با این وجود ، این بمب هیروشیما را به شعاع ۵ کیلومتر نابود کرد و منجر به کشته شدن تقریبا ۱۴۰۰۰۰-۱۵۰۰۰۰ نفر در دسامبر آن سال شد. این بمب به سه صورت انرژی رها شد و هیروشیما را ویران کرد: گرما، باد واشعه....این سه نوع انرژی همزمان با هم شهر را با خاک یکسان کردند به گونه ای که اکثر خانه ای بتنی و چوبی را خرد کرده و با خفگی، سوختن و مسمومیت سبب مرگ هزاران نفر شدند. با این انفجار تصور میشد که هیچ روینده ای در این سرزمین تا ۷۵ سال دیگرسبز نخواهد شد اما در پائیز همان سال سبزی و طراوت دوباره پدیدار گشت... کنزو تانکه برنده جازه پریتزکر و معمار شاخص ژاپنی ، برای احیای مجدد هیروشیما گمارده شد. او پارک صلح و مرکز صلح را درجهت پیشبردِ احیای شهر ،طراحی کرد. این پارک و سِنتِر صلح ، همبستگی و اتحاد همه ی انسانها را درجهت دستیابی به صلح و آرامش همیشگی ، به تصویر میکشد. تاثیرات مدرنیستی، کاملا در سنتر صلح (۱۹۴۹) مشهود است.آنچه از ساختمان دریافت میشود، نمای خارجی بتن اکسپوزد و مقیاس و حجم مانیومنتی قرار گرفته بروی پایه های بتنی(و ایجاد پیلوتی) برگرفته از لوکوربوزیه و مدرنیسم است. در دو طرف این ساختمان ، دو ساختمان کوچکترِ کتابخانه و مرکز کنفرانس قرار دارد. در سال ۱۹۹۵ این سه ساختمان با یک پل به یکدیگر متصل شده اند. در داخل، موزه تانگه، بازدیدکنندگان را به قسمتی از موزه هدایت میکند که نمایشگاه خسارات و نتایج انفجار هیروشیما را نشان میدهد. این نمایشگاه که در سالن تماشاخانه قرار دارد، مجموعه ای از اطلاعات تکنیکی انفجار را؛ از بمبی که هیروشیما را نابود کرد گرفته تا قربانی های این فاجعه را ارائه میدهد . پارک صلح ، به یاد ساداکوساساکی ساخته شده است. ساداکو ساساکی دختری بود که مبتلا به سرطان خون بود و برای علاج خود تصمیم گرفت که تعدادی زیاد پِیپِرکِرِیِن(نوعی اُریگامی است که از معروفترین بازی های سنتی ژاپنی است) بسازد. او بر این باور بود که اگر بتواند ۱۰۰۰ عدد پیپرکرین بسازد ، بیماریش علاج مییابد. اما زمان مرگش فرا رسید و او فقط توانسته بود ۶۰۰ طی آنرا بسازد . بعد ازمرگ او همکلاسی هایش بقیه ی پیپرکرین ها را ساختند. این پارک یادمان ساداکو است که پیپرکرین ها ی ساداکو را نشان میدهد. همچنین ، کنزو تانکه عناصر معماری سنتی ژاپن را بکار گرفت که شکلی سهمی طراحی کند که مانند زین اسب است و راه هانیوا(که مقبره سنت امپراتور قبلی ژاپن است) را تداعی میکند. ساختمان جالب دیگر که توسط تانکه در پارک سنتر طراحی شده است ، سالن خاطرات صلح هیروشیما (سال ۱۹۹۴) است. این ساختمان نیمه ویران استوانه ای شکل محلی دیگر برای ارائه مدارک، شواهد و اطلاعات دیگراست که از طریق آنها بازدیدکنندگان میتوانند از طریق مالتی مدیا به آن دسترسی داشته باشند. بعد از عبور از ورودی ، از طریق یک رمپ اسپیرال شکل وارد یک فضای استوانه ای میشویم که یک عکس ۳۶۰ درجه ای از هیروشیمای بعد از بمباران کذائی را نمایش میدهد. یک فواره آب در وسط این فضا قرار دارد که در بالای آن اسکای لیت (نورگیر سقفی) شیشه ای قرار گرفته است. اسکای لایت و فواره هردو با هم نمایشگر ساعت ۸:۱۵ دقیقه (ساعت وقوع فاجعه ) است . در فاصله ۲۰۰ متری از هایپوسنتر ، خرابه های گنبد بمب اتمی سالن قدیمی پروموشن هیروشیما دیده میشود، که هنوز با پابرجاست. این ساختمان در آوریل ۱۹۱۵ تحت طراحی و مشاوره معمار چکی جان سِتِر ساخته شد که مخیلات و باورهای شهروندان هیروشیمائی را بوسیله کارکترهای گنبد سبز خود به تصویر میکشید. این ساختمان بتنی است که به سبک ونیزی طراحی شد. این ساختمان میتواند تاثیر گرفته از اُتووِنگِر باشد که کلیسای بتنی اِستین هَوف را در وین طراحی کرده است . شاید بتوان گفت که دلیل پایداری این ساختمان تا به امروز ، مقاومت اسکلت و سازه ی بتنی آن است که بعد از حادثه هیروشیما هنوز با برجاست. این پروژه ، پروژه ای محبوب و مشهور شهر هیروشیما تا قابل از جنگ بود بهمین دلیل ، در آن زمان همه میدانستند که این ساختمان توسط یک معمار چکی طراحی شده است. بمب اتمی در ارتفاع ۵۸۰ متری و تقریبا ۱۶۰ متری جنوب شرقی سالن پروموشن منفجر شد که در همآن لحظه تمامی افرادی که در ساختمان بودند را کشت و به ساختمان به صورت جدی خسارت وارد کرد و آنرا در آتش سوزاند . گنبد این ساختمان در ابتدا قرار بود که مانند بقیه خرابه ها تخریب شود ، اما در نهایت این تصمیم به تعویق افتاد و ساختمان دست نخورده باقی ماند. در سال ۱۹۶۶ شهر هیروشیما اعلام کرد که این گنبد بمبی اتمی جز لیست ساختمان های محافظت شده قرار گرفته است . کارهای مرمت و مقاوم سازی زیادی برروی این ساختمان انجام گرفته تا این مکان را بعنوان مدرک و شاهدی از واقعه مرگبار و ناگوار هیروشیما نگه دارد. این ساختمان به عنوان میراث فرهنگی جهانی توسط سازمان یونسکو انتخاب شد تا سرمشقی شفاف برای بشریت باشد.هر سال در تاریخ ۶ آگوست ، هزاران نفر در هیروشیما جمع میشوند تا همنوائی و اتحاد خود را برای صلح و آرامش همیشگی اعلام و ابراز کنند.

تصویر ۲: هیروشیما قبل از جنگ

تصویر ۳ : هیروشیما بعد از جنگ

تصویر ۴: بمب پسر کوچک

تصویر ۵: انفجار بمب و ویرانی هیروشیما

تصویر ۶: طرح پیشنهادی مرمت هیروشیما

تصویر ۷: پارک صلح

تصویر ۸: تاثیر معماری مدرن بر طرح و پیلوتی ساختمان

تصویر ۹: تاثیر معماری مدرن بر طرح

تصویر ۱۰ : فضای داخلی ، نمایش خسارات و تلفات ناشی از انفجار هیروشیما

تصویر ۱۱: یادواره ساداکوساساکی

تصویر ۱۲: بکارگیری عناصر سنتی ژاپن و شکل سهمی وار مانند زین

تصویر ۱۳: ساختمان نیمه ویران استوانه ای شکل

تصویر ۱۴ :تصویر ۳۶۰ درجه از هیروشیمای بعد از جنگ در داخل ساختمان استوانه ای شکل

تصویر ۱۵: فواره و اسکای لایت

تصویر۱۷ : سالن قدیمی پروموشن هیروشیما قبل از واقعه

تصویر ۱۸: سالن قدیمی پروموشن هیروشیما بعد از واقعه

تصویر ۱۹: گنبد سبز بعد از ویرانی

تصویر ۲۰: فضای داخلی موزه صلح

منبع : اتووود