[h=2]پرسش های فلسفه اخلاق[/h]
شما گاه می پرسید چرا من باید اخلاقی باشم،آیا شما غالبا در میان کسانی که آنان را به مثابه انسانهای خوب و درستکار می شناسید،متوجه نمی شوید که آنان از انواع غم و غصه رنج میبرند،که زندگی هاشان با محرومیت و ناامیدی سپری می شود؟برعکس غالبا افراد خودخواه و دغلبازی هستند که در کامیابی و شادکامی به سر می برند؟پس چرا یک زندگی خوب نکنیم که در آن لذت و شادی والاترین نیکی است-زندگی آزاد توام با خوشی به لحاظ خوراک و نوشاک و زندگی جنسی،مواد مخدر و خواب و تمامی غلغلکهای جسمانی که می توان به وجود آورد؟اما اگر زندگی توام با لذت به عنوان خیر نهایی نمی توان دفاع کرد آنگاه شما میپرسید که خیر نهایی چیست که زندگی کردن برای آن و جنگیدن برای آن ارزش دارد؟اگر چنین است پس در حال حاضر چه چیزی را میتوان گفت درست یا نادرست است؟چه معیاری درست است که حکم دهیم که فلان کنش نا درست است؟بسیاری از مردم میپرسند:"چه کسی میگوید؟"آنان این باور شایع را بیان میکنند که ما دلایل موجهی برای حکم های اخلاقیمان نداریم،پس بنابراین هیچ کس نمیتواند"بگوید"که فلان کار نادرست است.آیا تمامی معیارهای مربوط به آن که چه چیز درست یا نادرست است،چه گروه اجتماعی خاص،چیزی غیر از عادت یا پیشداوری را بیان میکنند و به منافع و فردی یا گروهی خدمت میکنند؟این ها پرسشهایی هستند که شاخه ای از فلسفه به نام اخلاق طرح میکند.اخلاق میپرسد:آیا برای موجودات انسانی عالیترین نیکی یعنی خیر مطلق وجود دارد؟معنای درست یا نادرست در کنش انسانی چیست؟ما چه الزاماتی داریم؟و چرا باید اخلاقی باشیم
