اخیراً ساختار سهتایی دیوارهی سلول، چنانچه در شکل 4-ب دیده میشود، گزارش شده است [12]. لایههای خارجی و میانی، توسط گونههای الکترولیت، عمدتاً با پروتون و آنیون، ناخالص میشوند. لایهی خارجی بهوسیلهی آنیونها و پروتونها غنی میشود؛ در حالیکه لایهی میانی به طور عمده شامل آنیونهاست. لایهی داخلی نیز از آلومینای خالص تشکیل شده است.
مقدار آب درون لایهی آلومینای متخلخل، از 1 تا 15 درصد تغییر میکند [10 و 13]. به طور کلی میزان آب درون آلومینای متخلخل، به شرایط آندایز و تکنیکهای اندازهگیری و جابهجا کردن نمونه بستگی دارد. لایههای اکسیدی متخلخل که در الکترولیت اسید سولفوریک شکل میگیرند، اساساً خشک هستند [14].
شکل 5- جاهای خالی در ساختار آلومینای آندی متخلخل [9].
اونو و همکارانش (Ono et al.) گزارش کردند که در ساختار آلومینای متخلخل، فضاهایی خالی (Void)، مطابق شکلهای 5 و 6، روی نوک برآمدگیهای آلومینیوم، در سطح مشترک فلز و اکسید، در لایهی داخلی دیوارههای سلول مشاهده میشود. پیشنهاد شده است که این فضاهای خالی، که به دلیل حرکت اکسیژن به وجود آمدهاند، برای تحمل فشار در لایه ایجاد میشوند. فضاهای خالی تشکیل شده در لایهی اکسید متخلخل، با افزایش پتانسیل آندایز افزایش مییابد [15 و 16].
شکل 6- مراحی تشکیل جاهای خالی در ساختار آلومینای آندی متخلخل [9].
مقدار آب درون لایهی آلومینای متخلخل، از 1 تا 15 درصد تغییر میکند [10 و 13]. به طور کلی میزان آب درون آلومینای متخلخل، به شرایط آندایز و تکنیکهای اندازهگیری و جابهجا کردن نمونه بستگی دارد. لایههای اکسیدی متخلخل که در الکترولیت اسید سولفوریک شکل میگیرند، اساساً خشک هستند [14].
شکل 5- جاهای خالی در ساختار آلومینای آندی متخلخل [9].
اونو و همکارانش (Ono et al.) گزارش کردند که در ساختار آلومینای متخلخل، فضاهایی خالی (Void)، مطابق شکلهای 5 و 6، روی نوک برآمدگیهای آلومینیوم، در سطح مشترک فلز و اکسید، در لایهی داخلی دیوارههای سلول مشاهده میشود. پیشنهاد شده است که این فضاهای خالی، که به دلیل حرکت اکسیژن به وجود آمدهاند، برای تحمل فشار در لایه ایجاد میشوند. فضاهای خالی تشکیل شده در لایهی اکسید متخلخل، با افزایش پتانسیل آندایز افزایش مییابد [15 و 16].
شکل 6- مراحی تشکیل جاهای خالی در ساختار آلومینای آندی متخلخل [9].