بیژن مولایی
عضو جدید
هدف از آزمایشها، تحلیل ماکروسکوپی به منظور آشنایی با ساختار مواد، خواص مکانیکی مواد و بررسی ارتباط بین این دو موضوع است؛ که در چند مرحله صورت میپذیرید (موارد پیش رو در دسته آزمایشهای مخرب قرار میگیرند):
مرحله اول: انتخاب نمونه است (یعنی مشخص کردن یک قسمت مشخص برای انجام آزمایش). میبایست قسمتی از قطعه انتخاب گردد که نمایندهی کل ماده باشد (مثلاً پلیسه ریخته گری را نمیتوان جزء آزمایش دانست).
مرحله دوم: برشکاری (اره کردن، جت آب، جوشکاری، اسپارک). هنگام برش ماده بعلت احتمال گرم شدن و جلوگیری از تغییر ساختار در این عمل از جت آب و صابون استفاده میکنیم. طبق بررسیهای انجام گرفته، روش اسپارک مطمئن ترین روش است و چون درون ظرف آب قرار دارد بنابراین دما تغییر چندانی نمییابد.
مرحله سوم: مانت کاری که از ترموست (مادهای که پس از ذوب نمیتوان استفاده مجدد کرد) کمک میگیریم، دما باعث ذوب پلیمر و فشار باعث فشرده شدن آن میشود. از مزایای مانت کاری، ایجاد دو صفحهی موازی است. در مانت کاری سعی بر این است که قطعه مورب قرار گیرد تا هم سطح زیاد باشد و هم اینکه در ارتفاعهای متفاوت ماده را بررسی کرد. مانت کاری به دو قسمت تقسیم میگردد
مانت سرد: از یک سری محلولها استفاده میشود (مثل چسب)، زمانی که دمای ذوب قطعه پایین باشد،
مانت گرم: قطعه را داخل محفظه گذاشته و روی آن مواد پلیمری ریخته و تحت دما و فشار قرار میدهیم. بدلیل ضرر رسانی به خود قطعه از دمای پایین کمک میگیریم سپس قطعه توسط آب سرد، خک شده و سپس خارج میکنیم. لذا در مانت گرم احتمال تغییر ساختار وجود دارد و نیز وقتی قطعه نرم باشد.
مرحله چهارم: سنباده کاری، چون نیاز داریم یک سری پرتوی نور موازی در میکروسکوپ دریافت کنیم لذا سطح میبایست بسیار صاف باشد. سنباده کاری از درجه زبر تر شروع میشود و پس از اتمام زیر شیر آب میگیرم و پس از آن 90 درجه قطعه را میچرخانیم و مرحله دوم را از سنباده نرم تر کمک میگیریم بنحوی که آثار مرحله قبل سنباده کاری حذف شود و برای دقت 4 مرتبه تکرار میکنیم.
مرحله پنجم: پولیش کاری، از زبری کاهش مییابد با این تفاوت که زبرترین بخش پولیش از بخش صاف سنباده کاری صافتر است. در این بخش از کتان و برخی ذرات استفاده میشود.
مرحله ششم: حک کاری، از محلول اسیدی کمک میگیریم. اگر ماده خورنده باشد سطح سیاه رنگ و اگر کم تر خورده شده باشد، به رنگ سفید خواهد بود لذا میتوان تفاوت فاز ها را متوجه شد.
مرحله اول: انتخاب نمونه است (یعنی مشخص کردن یک قسمت مشخص برای انجام آزمایش). میبایست قسمتی از قطعه انتخاب گردد که نمایندهی کل ماده باشد (مثلاً پلیسه ریخته گری را نمیتوان جزء آزمایش دانست).
مرحله دوم: برشکاری (اره کردن، جت آب، جوشکاری، اسپارک). هنگام برش ماده بعلت احتمال گرم شدن و جلوگیری از تغییر ساختار در این عمل از جت آب و صابون استفاده میکنیم. طبق بررسیهای انجام گرفته، روش اسپارک مطمئن ترین روش است و چون درون ظرف آب قرار دارد بنابراین دما تغییر چندانی نمییابد.
مرحله سوم: مانت کاری که از ترموست (مادهای که پس از ذوب نمیتوان استفاده مجدد کرد) کمک میگیریم، دما باعث ذوب پلیمر و فشار باعث فشرده شدن آن میشود. از مزایای مانت کاری، ایجاد دو صفحهی موازی است. در مانت کاری سعی بر این است که قطعه مورب قرار گیرد تا هم سطح زیاد باشد و هم اینکه در ارتفاعهای متفاوت ماده را بررسی کرد. مانت کاری به دو قسمت تقسیم میگردد
مانت سرد: از یک سری محلولها استفاده میشود (مثل چسب)، زمانی که دمای ذوب قطعه پایین باشد،
مانت گرم: قطعه را داخل محفظه گذاشته و روی آن مواد پلیمری ریخته و تحت دما و فشار قرار میدهیم. بدلیل ضرر رسانی به خود قطعه از دمای پایین کمک میگیریم سپس قطعه توسط آب سرد، خک شده و سپس خارج میکنیم. لذا در مانت گرم احتمال تغییر ساختار وجود دارد و نیز وقتی قطعه نرم باشد.
مرحله چهارم: سنباده کاری، چون نیاز داریم یک سری پرتوی نور موازی در میکروسکوپ دریافت کنیم لذا سطح میبایست بسیار صاف باشد. سنباده کاری از درجه زبر تر شروع میشود و پس از اتمام زیر شیر آب میگیرم و پس از آن 90 درجه قطعه را میچرخانیم و مرحله دوم را از سنباده نرم تر کمک میگیریم بنحوی که آثار مرحله قبل سنباده کاری حذف شود و برای دقت 4 مرتبه تکرار میکنیم.
مرحله پنجم: پولیش کاری، از زبری کاهش مییابد با این تفاوت که زبرترین بخش پولیش از بخش صاف سنباده کاری صافتر است. در این بخش از کتان و برخی ذرات استفاده میشود.
مرحله ششم: حک کاری، از محلول اسیدی کمک میگیریم. اگر ماده خورنده باشد سطح سیاه رنگ و اگر کم تر خورده شده باشد، به رنگ سفید خواهد بود لذا میتوان تفاوت فاز ها را متوجه شد.
