دیر آمدی! خیلی دیر...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
در همه ی خواب هایم همان خانه را می بینم
همان دیوارها و همان اتاق ها، با پنجره های بسته ای آن بالا
کاری تمام نشده انتظار مرا می کشد ...
کاری که عمر کفاف تمام شدنش را نخواهد داد
که تا تمام نشود، زندگی نمی آید ...
در همه ی خواب هایم همان خانه را می بینم
همان باغچه و همان بام
برگشتم تا کاری را تمام کنم
نشد ...
گم شدم میان دالان هایش
بی زندگی برگشتم
و مرگ هنوز نیامده است ...
در همه ی خواب هایم
مرگ در می زند ...!
همان دیوارها و همان اتاق ها، با پنجره های بسته ای آن بالا
کاری تمام نشده انتظار مرا می کشد ...
کاری که عمر کفاف تمام شدنش را نخواهد داد
که تا تمام نشود، زندگی نمی آید ...
در همه ی خواب هایم همان خانه را می بینم
همان باغچه و همان بام
برگشتم تا کاری را تمام کنم
نشد ...
گم شدم میان دالان هایش
بی زندگی برگشتم
و مرگ هنوز نیامده است ...
در همه ی خواب هایم
مرگ در می زند ...!
امید به امید
عضو جدید
آن لحظه که باید میگفتی سلام وقت خداحافی بود
نشد یه قصری بسازم پنجرهاش ابی باشه
من باشم و اون باشه و یک شب مهتابی باشه
نشد یه جا بمونه و آخر بشه ماله خودم
حتی یه بار یادش نموند ماه و روز تولدم
با همه التماس من نشد دیگه نره سفر
شعرام بجز اون روی هر دیوونه ای گذاشت اثر
نشد برم بغل بغل واسش شقایق بچینم
نه این که من نخوام برم نزاشت گلهارو ببینم
نشد همه دعا کنن همیشه اون باشه پیشم
یکی میگفت خواب دیده که اون گفته عاشقش میشم
اما نشد ، اما نشد قسمت ما یه لحظه ی روشن و خوش
پیغام واسش فرستادم بیا بازم منو بکش
من باشم و اون باشه و یک شب مهتابی باشه
نشد یه جا بمونه و آخر بشه ماله خودم
حتی یه بار یادش نموند ماه و روز تولدم
با همه التماس من نشد دیگه نره سفر
شعرام بجز اون روی هر دیوونه ای گذاشت اثر
نشد برم بغل بغل واسش شقایق بچینم
نه این که من نخوام برم نزاشت گلهارو ببینم
نشد همه دعا کنن همیشه اون باشه پیشم
یکی میگفت خواب دیده که اون گفته عاشقش میشم
اما نشد ، اما نشد قسمت ما یه لحظه ی روشن و خوش
پیغام واسش فرستادم بیا بازم منو بکش
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم .. نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را در انتظار جمعه ایم
دوباره صبح .. ظهر .. نه غروب شد نیامدی ...
چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم .. نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را در انتظار جمعه ایم
دوباره صبح .. ظهر .. نه غروب شد نیامدی ...
تو ، یه سایه بودی
هم قد خواب نیم روز من
تو، یه سایه بودی
تو ظهر داغ تن سوز من
تو هرم داغ بی رحم آفتاب
تو سایه بودی ، یه سایه ی ناب
من مسافر تن تشنه ی خواب
حریص فتح یک جرعه ی آب
پای پر تاول من ، تو بهت راه
تن گرمازدمو نمی کشید
بی رمق بودم و گیج و تب زده
جلو پامو دیگه چشمام نمی دید
تا تو جلوه کردی ای سایه ی خوب
مهربون با یه بغل سبزه و آب
باورم نمی شد این معجزه بود
به گمانم تو سرابی ، یه سراب
من گنگ و خسته
لب تشنه و داغ
تو سایه ی سبز
میراث یک باغ
تو مرهم این زخم عمیقی
لبریز ایثار ، پاک و شفیقی
رخت خستگیمو از تنم بگیر
با تنت برهنگیمو بپوشون
منو تا مهمونی عشق ببر
کتاب دربه دریمو بسوزون
بذار این سایه همیشگی باشه
سایه ای که جای خوب موندنه
سایه باش و سایه بون تا بدونم
سایه ای رو سر بودن منه
هم قد خواب نیم روز من
تو، یه سایه بودی
تو ظهر داغ تن سوز من
تو هرم داغ بی رحم آفتاب
تو سایه بودی ، یه سایه ی ناب
من مسافر تن تشنه ی خواب
حریص فتح یک جرعه ی آب
پای پر تاول من ، تو بهت راه
تن گرمازدمو نمی کشید
بی رمق بودم و گیج و تب زده
جلو پامو دیگه چشمام نمی دید
تا تو جلوه کردی ای سایه ی خوب
مهربون با یه بغل سبزه و آب
باورم نمی شد این معجزه بود
به گمانم تو سرابی ، یه سراب
من گنگ و خسته
لب تشنه و داغ
تو سایه ی سبز
میراث یک باغ
تو مرهم این زخم عمیقی
لبریز ایثار ، پاک و شفیقی
رخت خستگیمو از تنم بگیر
با تنت برهنگیمو بپوشون
منو تا مهمونی عشق ببر
کتاب دربه دریمو بسوزون
بذار این سایه همیشگی باشه
سایه ای که جای خوب موندنه
سایه باش و سایه بون تا بدونم
سایه ای رو سر بودن منه
کمی صبر می کنم ...
قبل از اینکه چشمانم مرا با خود به شهر خواب ببرند ...
منتظر می مانم !
صدایش از دور می آید ...
قطار افکار و خاطرات از دوردست جاده ی ذهنم در حال رسیدن است ...
کمی صبر می کنم... شاید سوار بر آن از "حال" تلخ خویش به" گذشته" شیرینم برسم !
اما نه ...
انگار از هر پنجره اش که بیرون را نظاره می کنم... تصویری جز سیاهی وتلخی بر صفحه چشمانم نقش نمی بندد ...
انگار سوار شدن بر این قطار سودی نداری جز اینکه خواب را از چشمانم بدزدد ...
.
.
.
می خوابم ...!
قبل از اینکه چشمانم مرا با خود به شهر خواب ببرند ...
منتظر می مانم !
صدایش از دور می آید ...
قطار افکار و خاطرات از دوردست جاده ی ذهنم در حال رسیدن است ...
کمی صبر می کنم... شاید سوار بر آن از "حال" تلخ خویش به" گذشته" شیرینم برسم !
اما نه ...
انگار از هر پنجره اش که بیرون را نظاره می کنم... تصویری جز سیاهی وتلخی بر صفحه چشمانم نقش نمی بندد ...
انگار سوار شدن بر این قطار سودی نداری جز اینکه خواب را از چشمانم بدزدد ...
.
.
.
می خوابم ...!
linux_0011
عضو جدید
حرف های ماهنوز ناتمام
تا نگاه می کنی وقت رفتن است
و باز هم همان حکایت قدیمی
پیش از آنکه با خبر شوی لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود
آه ای دریغ و حسرت همیشگی ناگهان چقدر زود دیر می شود
تا نگاه می کنی وقت رفتن است
و باز هم همان حکایت قدیمی
پیش از آنکه با خبر شوی لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود
آه ای دریغ و حسرت همیشگی ناگهان چقدر زود دیر می شود
هیچ چیز قابل برگشتن نیست
که زمان می گذرد
و زمان واژۀ محدودیت است
همچنان می گذرد....
و نمی آید باز
که بسازیم سلامی به لبی
که بگیریم سحررا ز شبی
واگر مرد کبوتر در باد
و اگربغض نشست در فریاد
واگر خاطره ای تنها ماند
واگر حرف غمی بر جا ماند
واگر سقف دلی در هم ریخت
و سکوتی هیجان را آمیخت
و اگرفکر حقیقت پرزد
و گناه هوسی بر سر زد
و اگر دست سخاوت کم شد
و اگر روح لطافت غم شد
یا که تشویش کلامی را برد
یا ندامت به سوالی برخورد
واگر عشق به ویرانه نشست
شیشۀ عمر وفایی بشکست
و اگر لحظۀ باران نرسید
فکر آسودگی جان نرسید
یا که خندیدی به اشکی که چکید
هیچ چیز قابل برگشتن نیست
که زمان میگذرد
که زمان می گذرد
و زمان واژۀ محدودیت است
همچنان می گذرد....
و نمی آید باز
که بسازیم سلامی به لبی
که بگیریم سحررا ز شبی
واگر مرد کبوتر در باد
و اگربغض نشست در فریاد
واگر خاطره ای تنها ماند
واگر حرف غمی بر جا ماند
واگر سقف دلی در هم ریخت
و سکوتی هیجان را آمیخت
و اگرفکر حقیقت پرزد
و گناه هوسی بر سر زد
و اگر دست سخاوت کم شد
و اگر روح لطافت غم شد
یا که تشویش کلامی را برد
یا ندامت به سوالی برخورد
واگر عشق به ویرانه نشست
شیشۀ عمر وفایی بشکست
و اگر لحظۀ باران نرسید
فکر آسودگی جان نرسید
یا که خندیدی به اشکی که چکید
هیچ چیز قابل برگشتن نیست
که زمان میگذرد
گلابتون
مدیر بازنشسته
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]روی سنگ قبرم بنویسید: کبوتر شد و رفت...
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]زیر باران غزلی خواند، دلش تر شد و رفت...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]چه تفاوت که چه خورده است؟[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]غم دل یا سم...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]روز میلاد....[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]همان روز که عاشق شده بود...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]مرگ با لحظه میلاد برابر شد و رفت...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]او کسی بود که از غرق شدن می ترسید...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]آدمی ساده که یک روز کبوتر شد و رفت...[/FONT]
[/FONT][/FONT]Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
از کتاب سومین جشنواره بین‌المللی "دستهای کوچک دعا" . (خیلی باحاله) | ادبیات | 0 |
Similar threads
-
از کتاب سومین جشنواره بین‌المللی "دستهای کوچک دعا" . (خیلی باحاله)
- شروع شده توسط لیلی جون
- پاسخ ها: 0