این سرود در ۲۷ مهر ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکدهٔ افسری فعلی بوجود آمد.
شعر این سرود توسط حسین گل‌گلاب همزمان با اشغال ایران در جنگ جهانی دوم ساخته شد و روح‌الله خالقی آهنگی در آواز دشتی بر روی این شعر قرار داد. پس از نخستین اجرای این سرود در ارکستر انجمن موسیقی ملی در سینما تهران در خیابان استانبول، از رادیو ایران نیز پخش شد. در اجرای اول این سرود به شکل کُر خوانده شد ولی بعد از آن غلامحسین بنان و اسفندیار قره‌باغی آن را به شکل تک‌خوانی نیز اجرا کردند. از آن زمان تا کنون به دلیل محبوبیت فراوان، خوانندگان و گروه‌های موسیقی متعددی این سرود را اجرا کرده‌اند.
از ویژگیهای این سرود این است که در آن هیچ کلمهٔ غیر فارسی و حتی عربی به کار نرفته است.
ای ایران
ای ایران ای مرز پر گهر / ای خاکت سرچشمه ی هنر
دور از تو اندیشه ی بدان / پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن از تو سنگ خاره ای من آهنم / جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام / دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است / خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم / بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست / نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون، شد پیشه‌ام / دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من / روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم / جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم / مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام / دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما
