چرا هنگام گردش ماه دور زمین فقط یک طرف مشخص از کره ماه رو به زمین است ؟
آیا ماه به دور خودش چرخش می کند؟
در پست مطلب
چرا همیشه یک طرف کره ماه را می بینیم توضیح داده شد که طبق نظر دانشمندان و سازمان ناسا این به این علت است که کره ماه همزمان با گردش در مدار زمین تقریبا هر 27 روز یکبار دور خودش نیز چرخش می کند. و به این علت ما از روی زمین همیشه فقط یک سمت مشخص از کره ماه را می بینیم .
همانطور که قبلا گفتیم مطلبی را از یکی از وب سایت های نجوم نقل قول خواهیم کرد که نظری خلاف نظر کنونی دانشمندان دارد. به عقیده این وبسایت ماه دور خودش نمی چرخد.
( عکس ها و تصاویر متحرک جزء مقاله اصلی وب سایت نیست )
............................................
چرخش ماه
منبع:www.grantchronicles.com/astro29.htm
خلاصه: امروزه ستارهشناسان معتقدند گردش ماه حول محور خود به گونهای است که تنها یک سمت آن از زمین قابل مشاهده میباشد. بر اساس این نظریه، چرخش ماه حول محور خود، همزمان است با تناوب مداری آن به دور زمین . ظاهراً این چرخش یا گردش آرام محور ماه دقیقاً با سرعتی صورت میپذیرد که باعث میشود همواره تنها یک سمت ماه به طرف کرهی زمین باشد. ما حقیقت پشت این فرضیه را بررسی کرده، توضیح جدیدی ارائه خواهیم داد.
بر اساس دیدگاهها و نظریههای فعلی، ماه در هر چرخش به دور زمین، یک بار حول محور خود میگردد.
نقل قول زیر از سایت معتبر «Bad Astronomy»، برندهی جایزهی علمی وب فناوری و دانش آمریکا در سال 2004، گرفته شده است.
«چطور چنین چیزی ممکن است: اگر در چندین شب متفاوت بیرون بروید و به ماه نگاه کنید، همیشه تنها یک رخ آن را تقریباً در وضعیت یکسان مشاهده خواهید کرد. این طور به نظر میرسد که ماه اصلاً چرخشی ندارد! اما ماه میچرخد.
این را میتوان با استفاده از یک مدل نشان داد. دو پرتقال (یا سیب، یا توپ بیسبال، یا هر جسم کروی که در دسترستان هست) را بردارید. روی یکی از آنها بنویسید "X"؛ سمتی که X روی آن نوشته شده، یک وجه ماه میباشد. حالا پرتقال دیگر را روی میز بگذارید؛ این کرهی زمین است. مدل ماه را در 30 سانتیمتری مدل زمین به گونهای قرار دهید که سمت X آن به طرف زمین باشد. حالا مدل ماه را طوری حرکت دهید که انگار به دور زمین میچرخد، و در عین حال مواظب باشید همیشه فقط وجه X ماه به سمت زمین باشد.
سورپرایز! خواهید دید که اگر می خواهید وجه X به سمت زمین باشد، باید همزمان با گردش مدل ماه به دور مدل زمین، مدل ماه را هم بچرخانید. به علاوه، مشاهده خواهید کرد برای این که X همیشه به سمت زمین باشد، ماه باید دقیقاً در هر یک دور چرخش به دور زمین، یک دور هم به دور خودش بچرخد.
اگر ماه را نچرخانید، تمام «وجههای» ماه هنگام گردش به دور زمین، برای زمین آشکار خواهد شد.
حالا میخواهم کمی موضوع را پیچیدهتر کنم. در اینجا دو چارچوب مرجع وجود دارد؛ یکی نمای بیرونی روی سطح زمین که به سمت ماه است، و یکی بیرون از سیستم ماه-زمین که به این دو مینگرد. آزمایشی که شما انجام دادید، در چارچوب دوم بود، و گردش ماه در آن قابل ملاحظه بود. اما از دید چارچوب اول، شما خودتان میبینید که ماه نمیچرخد. بحث ما این است که از نمای یک چارچوب ماه میچرخد و از نمای چارچوب دیگر، نمی چرخد.
ما در واقع سه چیز را فهمیدیم:
1 # ) ماه هنگام دوران به دور زمین، به دور خود میچرخد (دید ناظر بیرونی)؛
2 #) به ازای هر یک دوران، یک بار به دور خود میچرخد (دید همان ناظر)؛ و
3 # ) اگر ماه نمیچرخید، ما میتوانستیم هنگام گردش ماه به دور زمین، تمام وجوه آن را ببینیم.»
بررسی باورهای فعلی دربارهی چرخش ماه
هم اکنون در سال 2001، باورهای موجود در حوزهی نجوم این است که ماه در دورهای که برابر است با دورهی گردشی 27.32 روزهی خود به به دور زمین، حول محور خود میچرخد. بیایید نگاهی داشته باشیم به چارچوب مرجع استفاده شده در این نظریهها در حوزهی نجوم که به چنین نتیجهگیری انجامیدهاند. این نتیجهگیری دانشمندان که چرخش هماهنگ ماه حول محور خود و در مدار خود به دور زمین، موجب میشود همواره تنها یک وجه آن دیده شود، درست است، اما چارچوب مرجع استفاده شده، باعث سردرگمی است
حقایقی که از سوی انسانها دربارهی حرکت مطرح شدهاند را مرور میکنیم. چرخش دورانی، زمانی روی میدهد که گرانش، مسیر یک جسم را طوری خم میکند که جسم جول یک نقطهی مرکزی میگردد.
از چارچوب مرجع دید کسی که از بیرون مینگرد، این چرخش جسم به دور یک نقطه، به عنوان یک مدار تعریف میگردد. اما اگر چارچوب مرجع، بر روی خود جسم باشد، به عنوان چرخش دورانی تعریف میشود.
ستارهشناسان دربارهی مکانیک اوربیتال، اشتباهی بنیادین مرتکب شدهاند و وقتی با پاسخ درست مواجه میشوند، نمی خواهند بپذیرند که اشتباه کردهاند. از زمانی که عدهای از شما علاقهمندان به نجوم با این مجله آشنا شدهاید و در انجمنها دربارهی آن بحث کردهاید، یک دهه میگذرد، اما "Ask the Astronomer" (از ستارهشناس بپرس) هنوز از این مسئله آگاهی ندارد. چارچوب مرجع استفاده شده، زمین را به عنوان نقطهی مرکزی در نظر گرفت، بله، نقطهای بر روی سطح ماه میچرخد، اما این چرخش به خمش مسیر ماه توسط گرانش مربوط میشود. ماه در چرخش دورانی خود، حول محور داخلی اش 360 درجه نمیچرخد. از دیدگاه داخلی این چارچوب مرجع، محور ماه، وقتی گرانش مسیر حرکت ماه را به داخل خم می کند، از مسیر دورانی خود پیروی مینماید، اما با فاصلهی مداری.
باز هم وقتی ستارهشناسان، توضیح سادهای دربارهی حرکت ماه ارائه می کنند، حرفهای خودشان را دربارهی دوران و چرخش مداری نقض مینمایند. مشکل نظریههای فعلی چرخش ماه این است که کسانی که این نظریه را صادر کردهاند، کامل شدن مسیر خمیدهی چرخش ماه به دور زمین را وقتی ماه به آرامی میگردد، با نقاط مبنای تغییر موقعیت ماه نسبت به زمین، اشتباه میگیرند. این چرخش، تنها یک خیال باطل است چرا که ممکن است دیگران در یک چارچوب مرجع توسعه یافته، یک جسم را حول یک نقطه بچرخانند، و به نظر برسد که شما آن را میچرخانید. مسئلهی اصلی در اینجا، چرخاندن است نه گرداندن حول محور خود. این مکانیک سادهی اوربیتال 101 است.
توضیحی دربارهی چرخش ماه حول محور خود
اولین باوری که باید به فراموشی سپرده شود، سردرگمیهای نشأت گرفته از چارچوب مرجع میباشد. اگر ماه را یک واگن راهآهن و مسیر مداری آن را خطوط راهآهن در نظر بگیریم، متوجه میشویم که واگن همیشه رو به سمت زمین دارد. زیرا گرانش همیشه مسیر ماه را اننا میبخشد و در نتیجه یک مدار به وجود میآید. میان مسیر همیدهی حاصل از گرانش یا همان مدار، و چرخش دورانی حول محور، تفاوت وجود دارد. این دو از این لحاظ اساساً متفاوت هستند که نقطهی مرجع مربوط به چرخش، از محور ماه به زمین میرود. از خودتان بپرسید آیا واگن وقتی یک دور کامل میزند، میچرخد یا هنگام دور زدن دوباره یک چرخش کامل را حول مرکز خود انجام می دهد؟
توضیح چارچوبهای مرجع
ستارهشناسانی که ماه را مطالعه میکنند، دریافتند که به نظر میرسد چرخش ماه حول محور خود، همزمانی دقیقی دارد با سرعت دوران آن. اما این نتیجهگیری کاملاً غلط است. بررسی دقیقتر نشان میدهد که ماه اصلاً نمیچرخد. اگر سطح ماه مثل یک تایر بود و این تایر برای کامل کردن یک دوران، یک بار میچرخید، آیا سطح تایر هنگام چرخش تغییر جهت نمی داد؟ گفته میشود ماه حول محور خود میچرخد. اگر تایر از نقطه مرجع داخل مداریک بار حول محور خود میچرخد، پس چگونه ممکن است در تمام این مدت تنها یک نقطهی تایر قابل مشاهده باشد؟