92/12/29
سال جدیدو به همه دوستان در باشگاه تبریک میگم....
لحظه های تحویل سال تو حرم آقامون امام رضا همیشه برای من خاص بوده...شاید نشه همه خاص بودن آدما رو تو این لحظه ها رو کمالو تمام گفت...شایدنشه از اون راننده اتوبوسی گفت که تو این دقایق با رفتارش فرهنگیو نشون میده که که توش قناعتو امید موج میزنه...فرهنگی که برگرفته از فرهنگ غنی مهمان نوازی زائراست نه دانشگاه آکادمیک..فرهنگی که زائرامام رضارو فارغ از همه مشکلات امیدوار میکنه...شاید نشه از عشق ودلتنگی خادمای حرم به آقا در این لحظه گفت...شاید نشه از امیدهمراه با نگرانی اون زائری گفت که کسی رو بهتر از این امام رئوف نیافته...شاید نشه از مردمی گفت که در لحظه تحویل سال در خیابونای نزدیک حرم فارغ از همه چیز زندگی, ماشینشونو ول میکنند وخودشونو سعی میکنند تو اون ترافیک به بارگاه برسانند... شاید نشه تمام وکمال از بچه ها و دستان کوچک اما زلالی گفت که دست به دعا برمیدارند...وحتی شاید نشه از اون کبوتری گفت که بر بالای سقاخونه به این دلدادگی نگاه میکنه...اینا فقط بخشی کوچکیست ...