حسین بن شرف الدین عبدالحق اردبیلی از بزرگان علم معقول و منقول بوده ، ودر ریاضیات و علوم فلکی و طب مهارت به سزای داشته است.
اردبیلی ؛معاصر شاه اسمعیل صفوی بوده و در پیش بزرگان علم و فلسفه ،مانند جلال الدین دوانی ،و امیر غیاث الدین دشتکی ...به مقام بزرگی در علم و حکمت رسیده است.
ایشان گذشته از این مقامات که در حکمت و ریاضی داشته ،در عرفان و تصوف نیز قدمی راسخ داشته ، و از سالکان بزرگ این راه بوده ،و به سبب همین میل و علاقه بتصوف،گلشن راز شیخ محمود شبستری را بر مذاق صوفیان شرح کرد.
اردبیلی ، در علوم مختلف کتاب نوشته ، ودر سه زبان ترکی تازی و فارسی آثاری سودمند دارد که مهمترین آنها از این قرار هست :
رساله یی در امامت ، بزبان ترکی
شرح نهج البلاغه _شرح تهذیب علامه حلی_کتاب فی الفضل الائمه الاثنی عشر_تفسیر الهی در دو جلد بزرگ ودر تفسیر قران کریم هست_حاشیه بر تحریر اقلیدس ؛ درمورد هندسه از آن خواجه نصیر الدین طوسی_تلخیص تحریر اقلیدس ،که برخی فواید ریاضی و براهین و مسائل بدیع در آن گنجانده شده ...
وی در فلسفه اندیشه متمایزی ندارد ،و بیشتر نوشته هایش به شرح کتابهای فلسفی و ریاضی مربوط میشود
منبع : تاریخ فلاسفه ایرانی_دکتر علی اصغر حلبی
