یک نانولوله، لوله ای کوچک، طویل، نازک، قوی و توخالی است که از قطر خارجی یک نانومتر برخوردار است. این لوله از اتم هایی چون کربن تشکیل می شود. نانولوله ها در مقوله تکنولوژی از اهمیت بالایی برخوردارند. این لوله ها وقتی به شیوه خاصی ساخته می شوند، از توانایی انتقال جریان برق یا قابلیت رسانایی بهره می برند. اما زمانی که به شیوه ای دیگر شکل می‌گیرند، همچون نیمه رساناهای الکتریکی عمل می کنند به طوری که با پیدا کردن راه خود از میان عایق‌ها، جریان الکتریسیته را هدایت می کنند. نیمه رساناها امکان کوچک کردن ترکیبات الکتریکی را فراهم می سازند و نانولوله ها به تناسب شیوه ساخته شدن از هر دو خاصیت رسانایی یا نیمه رسانایی برخوردار هستند. همچنین نانولوله ها از فولاد قوی ترند و از آنها می توان برای ساخت مواد سبک وزن خیلی سخت استفاده کرد. اگرچه نانولوله های کربنی ۱۵ سال پیش کشف شدند، اما عملکرد آنها به دلیل روش های پیچیده، خطرناک و گران قیمت تولیدی ناشناخته باقی ماند. این در حالی است که محققان "گودارد" روندی ساده تر، ایمن تر و ارزان تر را برای ساخت این نانولوله های کربنی مورد استفاده قرار دادند. نکته کلیدی در تحقیق این دانشمندان ساخت مجموعه ای از نانولوله ها بدون استفاده از فلز بود تا علاوه بر کاهش هزینه ها، کیفیت مواد تولیدی را فزایش دهند. بنا بر گزارش پایگاه اطلاع رسانی نانوتکنولوژی، اوایل سال جاری مرکز "گودارد" ناسا حق انحصاری فناوری ساخت نانولوله های کربنی تک جداره با کیفیت خود را به تجهیزات فضایی "آیداهو" واگذار کرد. اکنون نانولوله های کربنی مبتنی بر این روند تولیدی توسط محققان و شرکت هایی مورد استفاده قرار می گیرد که در موارد مختلفی چون ساخت مواد جدیدی از سرامیک و پلیمر فعالیت دارند. پلیمرها مولکول های کوچکی هستند که در زنجیره های طولانی و تکراری همچون Dna جای می گیرند. این مواد در پروتئین، نشاسته موجود در غذاها و پلاستیک نیز یافت می شوند. دانشمندان معتقدند: با بهره گیری از تکنولوژی نانولوله های کربنی می توان امکان زندگی بهتر را در ابعاد مختلفی همچون دستیابی به پیشرفت های پزشکی و سوخت های فسیلی و خورشیدی برای مردم به وجود آورد.
