indicat
عضو جدید
رس خاکي است طبيعي، مواد آن دانه ريز و عموماً از گروهي کاني هاي متبلور بنام کاني هاي رسي و آلومينوسيليکات ها تشکيل شده است. بسياري از رس ها با جذب آب شکل پذيري از خود نشان داده ولي برخي از رس ها مثل هالويژيت و رس فلنيت دار اين خاصيت را ندارند. از جهت ابعاد دانه بندي ماکزيمم اندازه دانه هاي رس در طبقه بندي گوناگون مقاديري ناهمسان دارد. برخي از پژوهشگران ذرات ريز 2 ميکرون را رس تعريف مي کنند.
تقسيم بندي رس ها :
رس ها را در 3 گروه کلي مي توان طبقه بندي کرد :
الف - رس هاي کائولينيتي و نسوز
ب – رس هاي بنتونيتي
ج – رس هاي معمولي الف – رس هاي کائولينيتي و نسوز
به خاکه ائي گويند که قبل از رسيدن به درجه حرارت زير 1520 درجه سلزيوس شکل خود را تغيير نداده و سيستم را حفط کنند و تغيير فاز ندهند. خانواده اصلي رس هاي نسوز کائولينيت، هالويژيت، ديکيت، ناکريت و پيروفيليت است.
ب – رس هاي بنتونيتي
اينگونه رس ها آبگيري، چسبانکي، شکل پذيري و جذب آب زياد دارد. بطوريکه پس از جذب آب وزن آن به چند برابر افزايش پيدا مي کند و در سراميک سازي مصرف مي شود. مثل : بنتونيت (گل سرشو).
رس معمولي
رس معمولي يا خاک رس خاکي است ريز دانه با ابعاد کوچکتر از 256÷1 ميلي متر که به اندازه کافي براي تهيه قالب شکل پذير است و با کاني هاي رسي، ايليتي و کلريتي، کائولن و برخي از کاني هاي کلسيت – کوارتز و فلدسپات هاي تجزيه نشده، ميکا و آلومين همراه است که در نتيجه تخريب، فرسايش و تجزيه شيميائي سنگهاي سيليکاتي پديد آمده است. درصد عناصر و مواد تشکيل دهنده خاک رس به جنس سنگ مادر و طول مسير حمل شده، شرايط اقليمي و توپوگرافي منطقه بستگي دارد. برخي از ناخالصي هاي موجود در خاک رس مانند : هماتيت و ليمونيت به خاک رنگ قرمز يا قهوه اي روشن و زرد مي دهد و مواد آلي موجود رنگ خاک را به خاکستري تبديل مي کند.
خاک رس آجرپزي
آجر علاوه بر آنکه در زمره قديمي ترين محصولات سراميکي است در حال حاضر به دلايل گوناگون، از جمله فراواني خاک رس در طبيعت، سهولت نسبي آن در شکل گيري در طول زمان هاي زمين شناسي، استحکام در هنگام خشک شدن و مقاومت در موقع پخت، از جمله مسالح ساختماني است که مصرف آن روبه افزايش ميرود. سنگهاي بلورين، مانند گرانيت و گنايس که بخش بزرگي از پوسته زمين را تشکيل مي دهند از عمده ترين منابع اوليه خاک رس مي باشند. اين سنگهاي آميزه اي است نامتجانس از فلدسپات، کوارتز، ميکا و فراوانترين کاني آن فلدسپات مي باشد.
فلدسپات ها گروهي از کاني هاي آلومينو سيليکاتي مي باشند که فلدسپات پتاسيم (K2O.Al2O3.6SiO2) و فلدسپات سديم (Na2O . Al2O3. 6SiO2) در بين فراوانترين آنها قرار دارند. سنگهاي گرانيتي در معرض عوامل فيزيکي شيميائي طبيعت از قبيل آب (اغلب کمي اسيدي)، يخبندان و باد (فرسايش و آلتره شدن) قرار مي گيرند. مشخص ترين اثر فيزيکي : خرد شدن تدريجي سنگ اوليه (به ويژه در نزديکي سطح خارجي که در تماس با عوامل فرسايش قرار دارند) است. قطعات خرد شده داراي سطح بسيار بزرگتري در واحد حجم هستند و آسيب پذيري آنها در برابر جمله شيميائي بيشتر است. با توجه به شرايط آب و هوائي بسيار متتنوع در دوران هاي مختلف زمين شناسي و عوامل گوناگون ديگر از جمله فرايندهاي تکتونيکي چنين واکنش هاي شيميائي را نمي توان عيناً با نتايج آزمايش هاي شيميائي در شرايط کنترل شده آزمايشگاهي مطابقت داد.
تقسيم بندي رس ها :
رس ها را در 3 گروه کلي مي توان طبقه بندي کرد :
الف - رس هاي کائولينيتي و نسوز
ب – رس هاي بنتونيتي
ج – رس هاي معمولي الف – رس هاي کائولينيتي و نسوز
به خاکه ائي گويند که قبل از رسيدن به درجه حرارت زير 1520 درجه سلزيوس شکل خود را تغيير نداده و سيستم را حفط کنند و تغيير فاز ندهند. خانواده اصلي رس هاي نسوز کائولينيت، هالويژيت، ديکيت، ناکريت و پيروفيليت است.
ب – رس هاي بنتونيتي
اينگونه رس ها آبگيري، چسبانکي، شکل پذيري و جذب آب زياد دارد. بطوريکه پس از جذب آب وزن آن به چند برابر افزايش پيدا مي کند و در سراميک سازي مصرف مي شود. مثل : بنتونيت (گل سرشو).
رس معمولي
رس معمولي يا خاک رس خاکي است ريز دانه با ابعاد کوچکتر از 256÷1 ميلي متر که به اندازه کافي براي تهيه قالب شکل پذير است و با کاني هاي رسي، ايليتي و کلريتي، کائولن و برخي از کاني هاي کلسيت – کوارتز و فلدسپات هاي تجزيه نشده، ميکا و آلومين همراه است که در نتيجه تخريب، فرسايش و تجزيه شيميائي سنگهاي سيليکاتي پديد آمده است. درصد عناصر و مواد تشکيل دهنده خاک رس به جنس سنگ مادر و طول مسير حمل شده، شرايط اقليمي و توپوگرافي منطقه بستگي دارد. برخي از ناخالصي هاي موجود در خاک رس مانند : هماتيت و ليمونيت به خاک رنگ قرمز يا قهوه اي روشن و زرد مي دهد و مواد آلي موجود رنگ خاک را به خاکستري تبديل مي کند.
خاک رس آجرپزي
آجر علاوه بر آنکه در زمره قديمي ترين محصولات سراميکي است در حال حاضر به دلايل گوناگون، از جمله فراواني خاک رس در طبيعت، سهولت نسبي آن در شکل گيري در طول زمان هاي زمين شناسي، استحکام در هنگام خشک شدن و مقاومت در موقع پخت، از جمله مسالح ساختماني است که مصرف آن روبه افزايش ميرود. سنگهاي بلورين، مانند گرانيت و گنايس که بخش بزرگي از پوسته زمين را تشکيل مي دهند از عمده ترين منابع اوليه خاک رس مي باشند. اين سنگهاي آميزه اي است نامتجانس از فلدسپات، کوارتز، ميکا و فراوانترين کاني آن فلدسپات مي باشد.
فلدسپات ها گروهي از کاني هاي آلومينو سيليکاتي مي باشند که فلدسپات پتاسيم (K2O.Al2O3.6SiO2) و فلدسپات سديم (Na2O . Al2O3. 6SiO2) در بين فراوانترين آنها قرار دارند. سنگهاي گرانيتي در معرض عوامل فيزيکي شيميائي طبيعت از قبيل آب (اغلب کمي اسيدي)، يخبندان و باد (فرسايش و آلتره شدن) قرار مي گيرند. مشخص ترين اثر فيزيکي : خرد شدن تدريجي سنگ اوليه (به ويژه در نزديکي سطح خارجي که در تماس با عوامل فرسايش قرار دارند) است. قطعات خرد شده داراي سطح بسيار بزرگتري در واحد حجم هستند و آسيب پذيري آنها در برابر جمله شيميائي بيشتر است. با توجه به شرايط آب و هوائي بسيار متتنوع در دوران هاي مختلف زمين شناسي و عوامل گوناگون ديگر از جمله فرايندهاي تکتونيکي چنين واکنش هاي شيميائي را نمي توان عيناً با نتايج آزمايش هاي شيميائي در شرايط کنترل شده آزمايشگاهي مطابقت داد.
