azita kh
عضو جدید
1- تیپ توسکا قشلاقی- لرگ
این تیپ در حاشیه رودخانه های نواحی جلگه ای رویش انتشار دارد. گونه های جنس بید نیز ذر کنار این درختان به وفور یافت میشود.
2- تیپ بلوط- ممرز
این تیپ در نواحی جلگه ای و بخش های پایینی جنگلهای پایین بند شمال انتشار دارد.اشکوب اول این تیپ شامل درختان بلندی از قبیل بلوط بلندمازو، ممرز ، افراپلت، توسکا ییلاقی و آزاد است.گونه آزاد نسبت به گونه های دیگر خشکی پسندتر بوده و در نواحی شرقی نوار جنگلهای شمال (شرق استان گلستان)از غلبه بیشتری برخوردار میشود. اشکوب دوم این تیپ مرکب از گونه های انجیلی ، لیلکی ، شب خسب، کلهو ، ولیک ، آلوچه ، ازگیل و شمشاد میباشد. قابل ذکر است دو گونه زیراشکوب لیلکی و شب خسب در جنگلهای استان گلستان بطور طبیعی رویش ندارد.
در مناطق با خاکهای مرطوب نواحی جلگه ای گونه ای اوجا ، زبان گنجشک وسفید پلت رویش دارند.
3-تیپ انجیلی – ممرز این تیپ در شیبهای نسبتا تند جنگلهای پایین بند شمال انتشار دارد. این جنگل به شدت مورد بهره برداری قرار گرفته و در بسیاری از نقاط د مرحله تخریب قرار دارند. گفته میشود که تیپ انجیلی ممرز به عنوان یک تیپ فرعی بوده که در نتیجه تخریب تیپ های بلوط – ممرز (غرب جنگلهای شمال ) و آزاد – بلوط ( شرق جنگلهای شمال ) به وجود آمده است . در داخل این تیپ در محل دره ها که دارای خاک واریزهای میباشند گونه های زبان گنجشک ، افرا پلت و توسکا ییلاقی قابل مشاهده میباشند .
این تیپ آخرین محل پراکنش گونه های چوبی حساس به سرما از قبیل لرگ که حداکثر تا 500 الی 700 متراز سطح دریا رویش دارد . شب خسب که حداکثر تا 700متر ارتفاع از سطح دریا رویش دارد . کلهو و لیلکی که حداکثر تا 800 متری انتشار دارند. انجیر که در نواحی مخروبه حوالی روستاها ، حداکثر تا ارتفاع 1000 متری انتشار دارد و درختن انجیلی میباشد. البته درختان انجیلی در ارتفاعات بیشتر از 1000 متر هم قابل مشاهده است ولی اینگونه پراکندگی انبوه و فراوان خود را در ارتفاعات کمتر از 600 متر ( جنگلهای پایین بند ) نشان میدهد.
4- تیپ راش یا جوامع راشستان
راش گونه درختی غالب در نواحی میان بند شمال ایران است . درختان راش در دامنه ارتفاعی 700 تا 2300 متر از سطح دریا به عنوان گونه درختی غالب میباشند. البنه درختان راش در برخی از نواحی تا ارتفاع 400 متر از سطح دریا نیز پایین می آیند ( مخصوصا در نواحی مرطوب خزری ) اما بهترین جنگلهای راش شمال ایران در دامنه ارتفاعی 1000 تا 2100 متر از سطح دریا قرار دارند چون این نواحی ( میان بند )بیشترین میزان بارندگی را دارا بوده ، بنابراین محیط مناسبی برای رشد مطلوب کمی وکیفی درختان راش فراهم میباشد.
درختان راش در نواحی میان بند جنگلهای شمال ایران از آستارا ( در غرب ) تا دره زیارت (در شرق) انتشار دارند .بنابراین در جنگلهای خزری شرق دره زیارت راش حضور نداشته و به جای آن درختان بلند قامت بلوط بلندمازو جایگزین میشوند. درختان ممرز، افرا پلت ، ملج ، گیلاس وحشی و بارانک بعنوان فراوان ترین گونه های درختی همراه با راش میباشند. مخصوصا درختان ممرز که با درختان راش تشکیل تیپ راش – ممرزستان میدهند.
گونه درختی سرخدار به عنوان تنها کونه سوزنی برگ بومی ایران است که در راشستان های میان بند شمال ایران انتشار میابد . لازم به ذکر است سرخدار در جنگلهای شرق دره زیارت که درختان راش حضور ندارند همراه با ممرز وبلوط بلند مازو انتشار میابد .
گونه های ممرز وپیرو در راشستان های بالا بند همراه با درختان راش دیده میشوند . البته دو گونه مای مرز و پیرو به عنوان گونه هایی از جنس ار هستند که در ارتفاعات دامنه شمالی البز به عنوان رویش های کوهسری همراه با درختان اوری و لورانتشار دارند اما بعضا وارد محدوده راشستان های بالا بند نیز میگردند.
در راشستان های شمال درختان راش در دامنه های شمالی نیبت به دامنه هایجنوبی موفق تر بوده از انبوهی (تعداد در هکتار ) و وفور (سطح مقطع برابر ، تاج پوشش و یا قطر برابر سینه )بیشتری برخوردار میباشند و این در حالی است که در دامنه های جنوبی به علت تابش بیشتر نور خورشید و در نتیجه کاهش رطوبت بر میزان حضور گونه های بلوط بلندمازو ، ممرز و افراپلت افزایش یافته و از حضور درختان راش نسبتا کاهش میابد.
5- تیپ اوری و لور
این تیپ در حد فوقانی جنگلهای شمال ایران در ارتفاع 2300متری تا 2800 متری و بعضا تا3000 متراز سطح دریا انتشار دارد. جنگلهای اوری و لور ارزش صنعتی ( تولید چوب ) نداشته ، جنبه حفاظتی آن مورد توجه است .