اغلب مردم عکاسى را وسيلهٔ ثبت لحظه‌ها مى‌دانند؛ اما برخى عکاسان آن‌‌را به مثابهٔ يک ابزار هنرى بى‌نظير يافتند که مى‌تواند در خدمت بيان هنرى قرار گيرد. از اين‌رو عکاسى چيزى وراى ثبت موضوع مى‌تواند باشد. در آغاز اغلب عکاسان از هنرهاى نقاشى و مجسمه‌سازى دوران خود تقليد مى‌کردند. بعدها عکاسى گرايش‌ها و شاخه‌هاى متعددى پيدا کرد و هنرمندان هر شاخه به‌طور تخصصى به کار پرداختند؛ مثل عکاسان مستند، عکاسان هنري، تبليغاتي، زيرآب و ... .
شاخه‌اى است از عکاسى که در آن عکس‌هايى براى تبليغ، رونق دادن به فروش، ارائه خدمات و آگاه کردن مردم گرفته مى‌شود. قبل از اختراع چاپ ماشيني، عکس به‌وسيله هنرمند طراحى مى‌شد تا آماده چاب در روزنامه‌ها و مطبوعات شود. پس از اختراع فيلم رنگي، مدت‌ها طول کشيد تا چاپ مکانيکى عکس‌هاى رنگى در سطح گسترده امکان‌پذير شود.
با پيشرفت در زمينهٔ تکنولوژى چاپ عکس، تقاضا براى عکس‌هاى تبليغاتى افزايش يافت و چاپ در سطح انبوه، موجب کاهش هزينه شد. امروزه شاهد تنوع و کثرت پوسترها، بروشورهاى تبليغاتي، بيل بوردها و عکس‌هاى تبليغاتى در روزنامه‌ها و مجلات هستيم. اين تبليغات در عرصهٔ تلويزيونى نيز در همين مجموعه قرار دارد.
هنرى
عکاسى هنرى هنر نشانه‌سازى يا هنر طراحى نور است که تاريخ پربارى دارد. خصوصاً در انگلستان که عکاسى در واقع ادامهٔ فعاليت پيشگامانى نظير بليام هنرى فوکس تالبوت، اچ. پى رابينسون، اسکار گوستاوريجلند، جوليا مارگارت کامرون و ... بوده است و از دوربين براى خلق اثرى هنرى بهره گرفته شده است.
از مهم‌ترين اصول درک يک اثر هنرى داشتن تجربهٔ شخصى و دريافت محتوا از طريق شکل ظاهرى قوى و جذاب و توجه به اثر است. قدرت انتقال مفاهيم بدون کلام، در عکس يک رويداد هنرى منحصر به‌فرد را بيان مى‌کند.
در نيمهٔ دوم قرن بيستم، روش‌هاى زيبايى‌شناسى به شکل‌هاى گوناگون ادامه يافت که شامل نمايش دقيق و عيني، عکاسى مستقيم، عکاسى مطبوعات براساس علائق شخصي، پيکتوراليسم نو و ... مى‌باشد.
فتوژورناليسم (روزنامه‌اى)
عبارت فتوژورناليسم اولين بار در سال ۱۹۲۴ م توسط فرانک لوترمرت، رئيس دانشگاه ميسورى به‌کار گرفته شد. فتوژورناليسم يعنى اتحاد کلامى لغت و تصوير براى ايجاد يک ارتباط قوى و مؤثر. گرچه روزنامه‌نگاران با استفاده از دوربين عکاسي، تصوير را براى بيان بيشتر گزارش، ارائه مى‌دهند. اما امروزه عکس‌هايى در اين موضوع تهيه مى‌شود که نياز به همراهى بيش از اندازهٔ متن و يا زيرنويس ندارد. بلکه لازم است پنج اصل معروف چه کسي، چه وقت، کجا، چرا و چگونه در آنها مراعات شود.
زير آب
عکاسى زيرآب کليه‌ٔ تلاش‌هايى است که در جهت عکسبردارى (حتى فيلم‌برداري) در زير آب صورت مى‌گيرد. از عکسبردارى در استخر معمولى با کمک دوربين ضد آب گرفته تا عکس‌هاى حقيقى و علمى که با دستگاه کنترل از راه دور از اعماق درياها گرفته مى‌شود.
در دههٔ ۱۹۰۰ جک ويليامسون، روزنامه‌نگار، عکاس و نويسندهٔ امريکايي، وسيله‌اى اختراع کرد که سينماتوگرافى از زير آب را عملى ساخت. اين وسيله در ساختن اولين فيلم سينمايى تجارى به نام بيست هزار فرسنگ زير دريا استفاده شد.
قبل از اختراع اين دستگاه از دوربين‌هاى ساده درون جعبه‌هاى ضد آب و يا در مراحل بعدى از دوربين‌هاى ضد آب استفاده مى‌شد.
در سال ۱۹۲۷ مجله جغرافياى ملي، اولين عکس‌هاى رنگى زير آب را منتشر کرد. اين عکس‌ها توسط دکتر ويليام لانگلى و چارلز مارتين تهيه شدند.
پيشرفت دستگاه تنفس غواصى در سال ۱۹۴۳ عکاسان را از حمل وسائل سنگين و دست‌وپاگير رهايى داد و انگيزهٔ عکاسان براى ساخت و طراحى وسايل بهتر عکاسى زيرآب بيشتر شد.
هوايى
پيش از بکارگيرى گيرنده‌هاى تصوير ديجيتال، جمع‌آورى تصاوير هوايى از هواپيماها و سکوهاى فضايي، از مواد و محصولات عکاسى با کيفيت بالا و قدرت تفکيک بسيار عالى استفاده مى‌شد.
پيشرفت‌هاى اخير در تصويرسازى هوايى برپايه انتقال سريع تصاوير استوار شده‌اند. گيرنده‌هاى دقيقى تصاوير ديجيتال را در لحظهٔ گرفته شدن، به زمين مخابره مى‌کنند و نحوهٔ عملکرد، کاربردها، استفاده‌هاى تصويرسازى هوايى را دچار تغييرات فراوانى کرده است. البته هنوز در مواقع ضرورى از دوربين‌ها و فيلم‌هاى قابل ظهور و چاپ استفاده مى‌شود.
از موارد استفاده و کاربردهاى تجارى تصويرسازى هوايى مى‌توان، برنامه‌ريزى شهرى و ناحيه‌اي، جنگل‌داري، مطالعات محيط زيست و طبيعت، بررسى جمعيت، توليد محصولات کشاورزي، زمين‌شناسي، کشف منابع طبيعى و ... را نام برد.
فضايى
اين نوع عکاسى اغلب براى توصيف تمام تصويرهايى بکار مى‌رود که از طريق قمرهاى مصنوعى به زمين ارسال مى‌شوند. همينطور اکثر تصاويرى ک با وسايل مختلف در فضا گرفته مى‌شوند و نيز بخشى از طيف‌هاى الکترومغناطيسى که به‌صورت الکترونيکى ضبط مى‌شود و سپس به ايستگاه‌هاى دريافت تصاوير در زمين انتقال مى‌يابند، نيز شامل اين تعريف مى‌شوند.
ورزشى
تقريباً همهٔ عکس‌هايى که در تمرين‌هاى پيش از مسابقه و عکس‌هائى که پس از مسابقه گرفته مى‌شود نيز عکس ورزش محسوب مى‌شوند. عملاً هر فردى در يک مسابقهٔ ورزشى مى‌تواند عکس‌هاى ورزشى بگيرد.
عکاسى ورزشى موضوعاتى مثل قهرمان‌پرورى ورزشکاران، تلاش آنها، شکست‌ها و نظاير اين را به تصوير مى‌کشد. و يا حتى عکس‌هايى از واکنش‌هاى بازيکنان و تماشاگران را ثبت مى‌کند.
عکاسان ورزشى با دروبين خود، صحنه‌هاى مختلف را در وضعيت‌هاى ايستاده، نشسته، درازکش و با بالا و پايين کردن ارتفاع دوربين خلق مى‌کنند.
نمايشى
عکس‌هاى نمايشى لحظه‌هاى ثابتى از صحنه بازى در يک نمايش را به ثبت مى‌رسانند. هدف بازنمايى هيجان صحنهٔ نمايش و فيلم است. اين عکس‌ها بايد دقيق و واضح و با تمام جزئيات باشند. معمولاً اين عکس‌ها در حين تمرينات گرفته مى‌شوند تا در روزنامه‌ها و يا براى تماشاگران در سالن نمايش، ارائه شود.
از عکاسى نمايشى براى تبليغات، روزنامه‌نگارى و چاپ پوستر بهره گرفته مى‌شود و براى چاپ آنها از نسخهٔ اصلى استفاده مى‌شود. در اين عکس‌ها، حال وهواى بازى و نمايش نشان داده مى‌شود؛ و اينکه نمايش کمدي، تراژدي، کلاسيک، عامه‌پسند و يا گونه‌اى ديگر است. اين عکس‌ها باعث ايجاد علاقه براى تماشاى نمايش مى‌شود.
معمارى
عکس‌هايى را در بر مى‌گيرد که از نماى کلى بناها يا ساختمان‌ها، بخش‌هاى بيرونى و درونى را ثبت مى‌کند. همچنين عکاسى از بناهاى تاريخى و پل‌ها، برج‌ها، طاق‌ها، ديوارها و مجسمه‌ها در اين شاخه از عکاسى مى‌گنجد.
وظيفهٔ اصلى عکس‌هايى که به عکاسى معمارى مى‌پردازند، اين است که بناها را همان‌طور که هستند، بر سطح دو بعدى نمايش دهند.
مستند
عکاسى مستند، نمايش دنياى واقعى است که به‌قصد القاء مطلبى مهم به بيننده به‌وجود آمده است.
عکاسى مستند بر نمايش غيردستکارى شده و واقعى موضوع براى يک قصهٔ از پيش تعيين شده با کادربندي، موضوع مستقيم و صريح و به دور از تعصب و تحريف مى‌باشد. در عکاسى مستند، عکسبردارى واضح و صادقانه از موضوع‌هاى مقابل دوربين با بررسى‌هاى متعدد و متفاوت از ديدگاه‌هاى گوناگون و در مواردى نيز همراه با بکار بردن اصول زيبايى‌شناسى عکس‌هاى لحظه‌اى اهميت بسزايى دارد.
درک اين نکته که دوربين ضمن القاء حقيقت توانايى تفسير و نقد آن را نيز دارد، منجر به آغاز دومين مرحله در تکوين تاريخ عکاسى مستند شد، پى بردن به قابليت‌هاى دوربين در اينکه مى‌تواند به مثابهٔ آينه‌اي، جامع را نشان داد، خود عرصهٔ تازه‌اى را پيش‌روى عکاسان نهاد.
مستند - اجتماعى
عکاسى مستند - اجتماعى سبکى مشابه عکس مستند است؛ اما از ثبت و ضبط سادهٔ رويدادها فراتر رفته و بر نکته‌اى قابل توجه در عکس تأکيد مى‌کند.
از عکاسان جامعه‌شناسان معروف مى‌ةوان کارتيه برسون، ارنست هاس، بروس ديويدسون، لارى لاروس، ادى آدامز، يوجين ريچاردز و ميلتون روگوين را نام برد. امروزه عکاسى مستند با هنر، علوم، جامعه‌شناسي، مردم‌شناسى و بسيارى از شاخه‌هاى ديگر درآميخته است.
ديجيتالى
در دههٔ گذشته، هدف از عکاسى ديجتيال، رشد و پيشرفت روش‌هاى نمايشى ثبت و ضبط تصاوير موجود براى رقابت با کيفيت سنتى تصاوير توليد شده با هالوژن‌هاى نقره بوده است. اغلب به اين نکته اشاره مى‌شود که عکاسى ديجيتال داراى مزايايى است که مى‌تواند از شيوه‌هاى سنتى ممتاز شود.
براى عکاسى ديجيتالى سه راه قابل دسترس وجود دارد: يکى استفاده از دوربين‌هاى الکترونيکى است که در اين روش، تصاوير به‌صورت علائم ويدئويى بر روى يک ديسک کوچک لغزان دو اينچى ضبط مى‌شود و هنگام استفاده از اين علائم، به وضع و ترتيب ديجيتالى تبديل مى‌شود. شيوۀ ديگر استفاده از نوعى دوربين ديجيتالى با قطع متوسط (۳۵ ميليمتري) است که انرژى نورى در لحظهٔ فشردن دگمهٔ شاتر به اطلاعات ديجيتالى تبديل مى‌شود. اين اطلاعات روى يک ديسک سخت قابل حمل و ضبط است تا بعداً توسط کامپيوتر، تغيير اصلاح و بازبينى گردد. آخرين روش با کمک اسکنر فيلم بوجود مى‌آيد. اسکنر، تصوير اسلايدها يا نگاتيو را به تصاوير ديجيتالى با کيفيت عالى تبديل مى‌کند.
منبع:aftabir
شاخه‌اى است از عکاسى که در آن عکس‌هايى براى تبليغ، رونق دادن به فروش، ارائه خدمات و آگاه کردن مردم گرفته مى‌شود. قبل از اختراع چاپ ماشيني، عکس به‌وسيله هنرمند طراحى مى‌شد تا آماده چاب در روزنامه‌ها و مطبوعات شود. پس از اختراع فيلم رنگي، مدت‌ها طول کشيد تا چاپ مکانيکى عکس‌هاى رنگى در سطح گسترده امکان‌پذير شود.
با پيشرفت در زمينهٔ تکنولوژى چاپ عکس، تقاضا براى عکس‌هاى تبليغاتى افزايش يافت و چاپ در سطح انبوه، موجب کاهش هزينه شد. امروزه شاهد تنوع و کثرت پوسترها، بروشورهاى تبليغاتي، بيل بوردها و عکس‌هاى تبليغاتى در روزنامه‌ها و مجلات هستيم. اين تبليغات در عرصهٔ تلويزيونى نيز در همين مجموعه قرار دارد.
هنرى
عکاسى هنرى هنر نشانه‌سازى يا هنر طراحى نور است که تاريخ پربارى دارد. خصوصاً در انگلستان که عکاسى در واقع ادامهٔ فعاليت پيشگامانى نظير بليام هنرى فوکس تالبوت، اچ. پى رابينسون، اسکار گوستاوريجلند، جوليا مارگارت کامرون و ... بوده است و از دوربين براى خلق اثرى هنرى بهره گرفته شده است.
از مهم‌ترين اصول درک يک اثر هنرى داشتن تجربهٔ شخصى و دريافت محتوا از طريق شکل ظاهرى قوى و جذاب و توجه به اثر است. قدرت انتقال مفاهيم بدون کلام، در عکس يک رويداد هنرى منحصر به‌فرد را بيان مى‌کند.
در نيمهٔ دوم قرن بيستم، روش‌هاى زيبايى‌شناسى به شکل‌هاى گوناگون ادامه يافت که شامل نمايش دقيق و عيني، عکاسى مستقيم، عکاسى مطبوعات براساس علائق شخصي، پيکتوراليسم نو و ... مى‌باشد.
فتوژورناليسم (روزنامه‌اى)
عبارت فتوژورناليسم اولين بار در سال ۱۹۲۴ م توسط فرانک لوترمرت، رئيس دانشگاه ميسورى به‌کار گرفته شد. فتوژورناليسم يعنى اتحاد کلامى لغت و تصوير براى ايجاد يک ارتباط قوى و مؤثر. گرچه روزنامه‌نگاران با استفاده از دوربين عکاسي، تصوير را براى بيان بيشتر گزارش، ارائه مى‌دهند. اما امروزه عکس‌هايى در اين موضوع تهيه مى‌شود که نياز به همراهى بيش از اندازهٔ متن و يا زيرنويس ندارد. بلکه لازم است پنج اصل معروف چه کسي، چه وقت، کجا، چرا و چگونه در آنها مراعات شود.
زير آب
عکاسى زيرآب کليه‌ٔ تلاش‌هايى است که در جهت عکسبردارى (حتى فيلم‌برداري) در زير آب صورت مى‌گيرد. از عکسبردارى در استخر معمولى با کمک دوربين ضد آب گرفته تا عکس‌هاى حقيقى و علمى که با دستگاه کنترل از راه دور از اعماق درياها گرفته مى‌شود.
در دههٔ ۱۹۰۰ جک ويليامسون، روزنامه‌نگار، عکاس و نويسندهٔ امريکايي، وسيله‌اى اختراع کرد که سينماتوگرافى از زير آب را عملى ساخت. اين وسيله در ساختن اولين فيلم سينمايى تجارى به نام بيست هزار فرسنگ زير دريا استفاده شد.
قبل از اختراع اين دستگاه از دوربين‌هاى ساده درون جعبه‌هاى ضد آب و يا در مراحل بعدى از دوربين‌هاى ضد آب استفاده مى‌شد.
در سال ۱۹۲۷ مجله جغرافياى ملي، اولين عکس‌هاى رنگى زير آب را منتشر کرد. اين عکس‌ها توسط دکتر ويليام لانگلى و چارلز مارتين تهيه شدند.
پيشرفت دستگاه تنفس غواصى در سال ۱۹۴۳ عکاسان را از حمل وسائل سنگين و دست‌وپاگير رهايى داد و انگيزهٔ عکاسان براى ساخت و طراحى وسايل بهتر عکاسى زيرآب بيشتر شد.
هوايى
پيش از بکارگيرى گيرنده‌هاى تصوير ديجيتال، جمع‌آورى تصاوير هوايى از هواپيماها و سکوهاى فضايي، از مواد و محصولات عکاسى با کيفيت بالا و قدرت تفکيک بسيار عالى استفاده مى‌شد.
پيشرفت‌هاى اخير در تصويرسازى هوايى برپايه انتقال سريع تصاوير استوار شده‌اند. گيرنده‌هاى دقيقى تصاوير ديجيتال را در لحظهٔ گرفته شدن، به زمين مخابره مى‌کنند و نحوهٔ عملکرد، کاربردها، استفاده‌هاى تصويرسازى هوايى را دچار تغييرات فراوانى کرده است. البته هنوز در مواقع ضرورى از دوربين‌ها و فيلم‌هاى قابل ظهور و چاپ استفاده مى‌شود.
از موارد استفاده و کاربردهاى تجارى تصويرسازى هوايى مى‌توان، برنامه‌ريزى شهرى و ناحيه‌اي، جنگل‌داري، مطالعات محيط زيست و طبيعت، بررسى جمعيت، توليد محصولات کشاورزي، زمين‌شناسي، کشف منابع طبيعى و ... را نام برد.
فضايى
اين نوع عکاسى اغلب براى توصيف تمام تصويرهايى بکار مى‌رود که از طريق قمرهاى مصنوعى به زمين ارسال مى‌شوند. همينطور اکثر تصاويرى ک با وسايل مختلف در فضا گرفته مى‌شوند و نيز بخشى از طيف‌هاى الکترومغناطيسى که به‌صورت الکترونيکى ضبط مى‌شود و سپس به ايستگاه‌هاى دريافت تصاوير در زمين انتقال مى‌يابند، نيز شامل اين تعريف مى‌شوند.
ورزشى
تقريباً همهٔ عکس‌هايى که در تمرين‌هاى پيش از مسابقه و عکس‌هائى که پس از مسابقه گرفته مى‌شود نيز عکس ورزش محسوب مى‌شوند. عملاً هر فردى در يک مسابقهٔ ورزشى مى‌تواند عکس‌هاى ورزشى بگيرد.
عکاسى ورزشى موضوعاتى مثل قهرمان‌پرورى ورزشکاران، تلاش آنها، شکست‌ها و نظاير اين را به تصوير مى‌کشد. و يا حتى عکس‌هايى از واکنش‌هاى بازيکنان و تماشاگران را ثبت مى‌کند.
عکاسان ورزشى با دروبين خود، صحنه‌هاى مختلف را در وضعيت‌هاى ايستاده، نشسته، درازکش و با بالا و پايين کردن ارتفاع دوربين خلق مى‌کنند.
نمايشى
عکس‌هاى نمايشى لحظه‌هاى ثابتى از صحنه بازى در يک نمايش را به ثبت مى‌رسانند. هدف بازنمايى هيجان صحنهٔ نمايش و فيلم است. اين عکس‌ها بايد دقيق و واضح و با تمام جزئيات باشند. معمولاً اين عکس‌ها در حين تمرينات گرفته مى‌شوند تا در روزنامه‌ها و يا براى تماشاگران در سالن نمايش، ارائه شود.
از عکاسى نمايشى براى تبليغات، روزنامه‌نگارى و چاپ پوستر بهره گرفته مى‌شود و براى چاپ آنها از نسخهٔ اصلى استفاده مى‌شود. در اين عکس‌ها، حال وهواى بازى و نمايش نشان داده مى‌شود؛ و اينکه نمايش کمدي، تراژدي، کلاسيک، عامه‌پسند و يا گونه‌اى ديگر است. اين عکس‌ها باعث ايجاد علاقه براى تماشاى نمايش مى‌شود.
معمارى
عکس‌هايى را در بر مى‌گيرد که از نماى کلى بناها يا ساختمان‌ها، بخش‌هاى بيرونى و درونى را ثبت مى‌کند. همچنين عکاسى از بناهاى تاريخى و پل‌ها، برج‌ها، طاق‌ها، ديوارها و مجسمه‌ها در اين شاخه از عکاسى مى‌گنجد.
وظيفهٔ اصلى عکس‌هايى که به عکاسى معمارى مى‌پردازند، اين است که بناها را همان‌طور که هستند، بر سطح دو بعدى نمايش دهند.
مستند
عکاسى مستند، نمايش دنياى واقعى است که به‌قصد القاء مطلبى مهم به بيننده به‌وجود آمده است.
عکاسى مستند بر نمايش غيردستکارى شده و واقعى موضوع براى يک قصهٔ از پيش تعيين شده با کادربندي، موضوع مستقيم و صريح و به دور از تعصب و تحريف مى‌باشد. در عکاسى مستند، عکسبردارى واضح و صادقانه از موضوع‌هاى مقابل دوربين با بررسى‌هاى متعدد و متفاوت از ديدگاه‌هاى گوناگون و در مواردى نيز همراه با بکار بردن اصول زيبايى‌شناسى عکس‌هاى لحظه‌اى اهميت بسزايى دارد.
درک اين نکته که دوربين ضمن القاء حقيقت توانايى تفسير و نقد آن را نيز دارد، منجر به آغاز دومين مرحله در تکوين تاريخ عکاسى مستند شد، پى بردن به قابليت‌هاى دوربين در اينکه مى‌تواند به مثابهٔ آينه‌اي، جامع را نشان داد، خود عرصهٔ تازه‌اى را پيش‌روى عکاسان نهاد.
مستند - اجتماعى
عکاسى مستند - اجتماعى سبکى مشابه عکس مستند است؛ اما از ثبت و ضبط سادهٔ رويدادها فراتر رفته و بر نکته‌اى قابل توجه در عکس تأکيد مى‌کند.
از عکاسان جامعه‌شناسان معروف مى‌ةوان کارتيه برسون، ارنست هاس، بروس ديويدسون، لارى لاروس، ادى آدامز، يوجين ريچاردز و ميلتون روگوين را نام برد. امروزه عکاسى مستند با هنر، علوم، جامعه‌شناسي، مردم‌شناسى و بسيارى از شاخه‌هاى ديگر درآميخته است.
ديجيتالى
در دههٔ گذشته، هدف از عکاسى ديجتيال، رشد و پيشرفت روش‌هاى نمايشى ثبت و ضبط تصاوير موجود براى رقابت با کيفيت سنتى تصاوير توليد شده با هالوژن‌هاى نقره بوده است. اغلب به اين نکته اشاره مى‌شود که عکاسى ديجيتال داراى مزايايى است که مى‌تواند از شيوه‌هاى سنتى ممتاز شود.
براى عکاسى ديجيتالى سه راه قابل دسترس وجود دارد: يکى استفاده از دوربين‌هاى الکترونيکى است که در اين روش، تصاوير به‌صورت علائم ويدئويى بر روى يک ديسک کوچک لغزان دو اينچى ضبط مى‌شود و هنگام استفاده از اين علائم، به وضع و ترتيب ديجيتالى تبديل مى‌شود. شيوۀ ديگر استفاده از نوعى دوربين ديجيتالى با قطع متوسط (۳۵ ميليمتري) است که انرژى نورى در لحظهٔ فشردن دگمهٔ شاتر به اطلاعات ديجيتالى تبديل مى‌شود. اين اطلاعات روى يک ديسک سخت قابل حمل و ضبط است تا بعداً توسط کامپيوتر، تغيير اصلاح و بازبينى گردد. آخرين روش با کمک اسکنر فيلم بوجود مى‌آيد. اسکنر، تصوير اسلايدها يا نگاتيو را به تصاوير ديجيتالى با کيفيت عالى تبديل مى‌کند.
منبع:aftabir
